Šestog oktobra se proslavlja milost prema pobožnim i pravednim roditeljima Svetog Jovana, starcu Zahariji i starici Jelisaveti, koji su cijelog života molili Boga da im podari jedno dijete ali i čudo začeća Jovanovog u ostareloj Jelisavet.
Pravo čudo – začeće Jovanovo dogodilo se jer je s njim Bog imao naročito velike namjere, odnosno da on bude prorok i Preteča Isusu Hristu. Preko svojih anđela, Bog je objavio rođenje Isaka od bezdjetne Sare, i Samsona od bezdjetnog Manoja i njegove žene, i Jovana Preteče od bezdjetnih, Zaharije i Jelisavete. Preko anđela, vjeruje se, Bog je objavljivao rođenje onih, s kojima je imao naročite namjere.
Prema predanju, kada je Jelisaveta ostala trudna, Zaharije je zanijemio. Kada se rodio Preteča, od njegovog oca Zaharija je zatraženo da na pločici napiše ime djeteta i kada je on napisao sinovljevo ime, istog časa je progovorio.
Kao mlad Jovan je otišao u pustinju gdje se hranio korenjem i divljim medom. U propovjedima je kritikovao moralno posrnuće svojih savremenika, pozivajući ih da se pokaju i vrate životu po Božijim zakonima. On je krštavao ljude u reci Jordan, govoreći im da ih on krsti vodom, a da za njim “ide onaj koji će ih krstiti Duhom Svetim i ognjem”.
Narod vjeruje da svi oni čija je želja za djecom duboka kao i vjera u Boga, ukoliko se na taj dan mole za to, biće im ispunjeno. Jovana Preteču je pogubio judejski kralj Irod. Jevanđelist Luka poželio je da prenese telo Jovanovo iz Sevastije, gdje je veliki prorok i posječen, u Antiohiju. Ali, uspio je samo da dobije i prenese jednu ruku koja se u Antiohiji čuvala do desetog vijeka, pa je posle prenesena u Carigrad, odakle je i nestala u vrijeme Turaka. Danas se čuva u Cetinjskom manastiru.
U Crnoj Gori je poznat kao Sveti Jovan pješivački, jer ga slave porodice porijeklom iz Pješivaca.