Milorad Jovančević rođen je 1919. godine u selu Dolac, kod Berana. Član SKOJ-a od 1935, a član KPJ od 1937. godine. Kada je izbila provala u Partiji, emigrirao je za Albaniju u društvu Milana Kuča, Miloša Pajkovića, Milivoja Mićovića, Save Joksimovića, Radomira Jovančevića, Vuksana Cemovića i Svetozara Popovića. Jugoslavensku vojsku je odslužio je 1937/38. godine.
Organizator je ustanka i prikupljanja oružja i municije za ustanak. Ističe se u borbi na ustanak na Berane i uspostavljanje reda u oslobođenim Beranama, kao i u borbi na Cmiljevici. Tada su on i Branko Veljić zauzeli šiptarski bunker i time omogućili napredovanje Dolačke čete kojom komanduje Milisav-Mišan Jovančević, a frontom Pavle Đurišić. Pripadnik je NOP-a od ustaničkih dana, Komskog odreda i Partizanskog bataljona „Miloš Mališić“. Učesnik je Pljevaljske bitke i svih borbi koje vodi bataljon „Miloš Mališić“ na Lubnicama, kada mu od mraza i velike hladnoće od -30 stepeni, nije opalila puška. U kasnijim borbama koje vodi Sandžački odred, kojim komanduje Velimir Terzić po Sandžaku, oko Mojkovca i olašina, ranjen je u ruku (desna ruka slomljena u laktu) u borbi sa četnicima.
U Četvrtu Crnogorsku proletersku brigadu stupa na dan njenog formiranja, 16. juna 1942. godine u četvrti Komski bataljon u I četu. Pošto nije moga da rukuje puškom, zbog ranjene ruke, u borbe je išao sa pištoljem i bombama. Ističe se na prelazu pruge Sarajevo-Mostar u borbi sa ustašama. LJubo Anđelić, u ratu komesar bataljona u kom je Milorad bio, u knjizi „Livanjska legenda“, opisuje njegovu herojsku pogibiju 20. jula 1942. godine, na Bugojnu, kada je prvi primijetio ustašku satniju-četu i iz pištolja, jer su bili veoma blizu u šumi, ubija dvojicu ustaša, a među njima i satnika i uspjeva da baci bombu na njih. Ustaše, ni mrtvom Miloradu nijesu ostali dužni, pa njemu i Danici Perović bolničarki koja je potrčala da ga ranjenog spašava, odcijecaju glave.
Posmrtni ostaci su mu preneseni i sahranjeni u grobnicu boraca na Gorici, Titograd, 1959. godine uz sve vojne počasti.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
Miloradovoj majci Radi predat je Ukaz o proglašenju za narodnog heroja, 20. jula 1952. godine. Ova predaja organizovana je pod pokroviteljstvom seljačke radne zadruge „Novi život“, a predat je u zgradi osnovne škole, od strane Sreskog rukovodstva komiteta i narodne vlasti Ivangrada.
Izvor: Vikipedija