Vukotić Janko crnogorski vojskovođa i serdar (Čevo, Cetinje, 18. Februar 1866. – Beograd, 4. Februar 1927.). Bio je sinovac Kraljice Milene Petrović Njegoš. Vojnu akadeniju je završio 1886. u Modeni (Italija) Brigadir Crnogorska vojske od 1902. godine. Takođe se angažirao i na političkom planu kao jedan od najlojalnijih suradnika kralja Nikole I. Petrovića.
U Prvom balkanskom ratu bio je zapovjednik Istočnog odreda koji je oslobodio: Mojkovac, Bijelo Polje, Pljevlja, Berane, Plav, Rožaje. Jedinice serdara Vukotića su prodrle duboko na teritorij Kosova, zauzevši gradove Đakovicu i Peć. U Drugom balkanskom ratu bio je zapovjednik je Crnogorske divizije koja je upućena u Makedoniju (Bregalnica) radi pomoći Srbima u sukobu oko podjele teritorija sa Bugarima.
U Prvom svetskom ratubio je zapovjednik Hercegovačkog i Sandžačkog odreda Crnogorske vojske. Njegove su jedinice prodrile blizu Sarajeva (na Jahorinu i Pale). Nakon povlačenja srpskih oficira iz Vrhovnog štaba Crnogorske vojske imenovan je u kritičnom periodu krajem 1915. Vukotić za načelnika Štaba..
Nakon Mojkovačke bitke i kapitulacije Kraljevine Crne Gore bio je Vukotić uhapšen i upućen u logor u Mađarsku. Nakon 1918. podržao je Kralja SHS Petra I. Karađorđevića i kasnije dobio čin armijskog đenerala u Vojsci KSHS, ali nije bio imenovan za značajnije vojne dužnosti. Sahranjen je na beogradskom Novog Groblju.
U Mojkovcu mu je, na središnjem trgu, podignut spomenik, 1997. godine.