Dragan Radević je rođen 1953. godine u Beranama. Diplomirao je žurnalistiku na Fakultetu političkih nauka u Beogradu.
Novinarstvom je počeo da se bavi početkom sedamdesetih godina prošlog vijeka, kao saradnik mnogih omladinskih i studentskih glasila. Bio je glavni urednik: “Politikologa”, “Aprilca”, “Reke jedne mladosti”… Ceo profesionalni vek proveo je u novinarstvu, radeći u našim najvećim novinskim kućama: “Borbi”, “Politici”, “Dnevniku”, “Filmskim novostima” i “Glasu Crnogoraca”. Sarađivao je u gotovo svim dnevnim listovima bivše SFRJ: “Pobjedi”, “Oslobođenju”, “Vjesniku”, “Novoj Makedoniji”… Zatim u “Studentu”, “Intervjuu”, “Novostima 8”, “Nadi”, “Prosvetnom pregledu”, “Vidicima”, “Stvaranju”…Sredinom sedamdesetih Radević je dopisnik “Omladinskih novina”, lista omladine Srbije, iz Kruševca. U “Borbu” prelazi 1978. godoine, kao saradnik, zatim komentator i urednik “Beogradske rubrike” tog tada jugoslovenskog lista. Bio je jedan od najboljih mladih novinara i vodići politički komentator. Kao urednik “Beogradske rubrike” izveo je na novinarski put nekoliko generacija mladih novinara koji su kasnije obeležili i oblikovali jugoslovensko novinarstvo”. U list “Politika” Dragan Radević prelazi 1988. godine, gde je bio vodeći politički komentator, šef “Politikinih” izveštača sa velikih događaja i kongresa, kao i urednih ovog lista. U tom vremenu “Politika” se prepoznavala po njegovim komentarima. Od 1989. do 1991. godine, komentartor je i Radiotelevizije Beograd, u okviru udarnog TV Dnevnika i jutarnjeg programa. Učestvovao je u osnivanju RTV Politika, gde je imao redovni komentar i vodio tada gledanu informativno-političku emisiju “Otvoreni ekran”. Devedesetih godina Radević osniva časopis “Glas Vasojevića”, čijie je bio prvi glavni i odgovorni urednik. TIh godina uređuje i opštinski list “Stari grad”. Prva višestranačka Skupština AP Vojvodine imenovala je 1991. godine Dragana Radevića za glavnog i odgovornog urednika novosadskog lista “Dnevnik”, gde ostaje u dva mandata, do maja 2000. godine. Bio je generalni direktor ove velike novinske kuće. Radević je 1996. godine osnovao prvi jugoslovenski njus magazin u Vojvodini, “Nedeljni Dnevnik”, u kojem su sarađivali najpoznatiji stvaraoci iz političkog, kulturnog, umjetničkog i uopšte društvenog života. Karakteristično je da je u doba sankcija i izolacije naše zemlje baš ovom nedeljniku intervjue dali gotovo svi amasadori zapadnih zemalja. Radević je od “Dnevnika” napravio najcitiraniju jugoslovensku dnevnu novinu. Otvorio je doopisništvo “Dnevnika” za Crnu Goru, a ovaj list je počeo prvi put da se prodaje i čita u ovoj republici. Osavremenio je Redakciju, koja je među prvima kompjuterizovana. Radević je vrstan izveštač i hroničar. Posebno je u jugoslovenskom novinarstvu zapažena, a od “Borbe” nagrađena, serija reportaža sa Kosova i Metohije 1982. godine, posle kontrarevolucionarnih događanja u ovoj pokrajini. Objavio je na stotine zapaženih intervjua, komentara, reportaža, rubrika, osvrta i crtica iz sveukupnog života naše zemlje, bivše i sadašnje. Izveštavao je iz daleke Kine, Mongolije, Rusije, Grčke, Italije, Španije, Tanzanije, Zimbabvea, Gane i Gvineje. Po odlasku iz “Dnevnika”, Radević je bio zamenik direktora Savezne uprave carina. Za direktora i glavnog i odgovornog urednika Savezne javne ustanove “Filmske novosti”, izabran je početkom februara 2001. godine. Sredinom 2002. godine, preuzima u Podgorici, kao glavni urednik, uređivanje “Glasa Crnogoraca”, jedne od najstarijih dnevnih novina u našoj zemlji. Dragan Radević je dobitnik najvećeg priznanja Udruženja novinara Srbije, za uređivački rad, nagrade “Dimitrije Davidović”. Nosilac je i najvišeg priznanja Jugoslovenskog saveta za razvoj menadžmenta i Instituta za internacionalni menadžment, Evropskog univerzieta u Boegradu, kao najbolji jugoslovenski menadžer u oblasti medija za 1997. godinu, nagrade za životno delo, kao i mnogih drugih nagrada i priznanja. Preko tri decenije bavljenja novinarstvom kroz smutno i zlo vreme, Radević je išao vlastitim putem, na svoj rizik, oslikavajući, žigošući i predviđajući mnoge dogašaje, preživevši do sada dva-tri života u poređenju sa nekom mirnijom profesijm. Uvek verni sudionik vremena, naših ličnih i kolektivnih sudbina. Niti se profesije mogu graditi, niti može biti novinara iznad svog vremena i naroda u kome stvara. To sveto pravilo Dragan Radević je odavno naučio i oduvek ga se pridržavao. Zato je u ciklusu koji raje, dramu svoje zemlje i svog naroda preživljavao i preživljava kao sopstvenu.
Izvor: Glas Holmije