Mogulski vladar Šah Džahan naručio je izgradnju Tadž Mahala kao mauzolej u čast svoje žene, Ardžumand Bano, koja je preminula na porođaju njihovog četrnaestog djeteta tačno na dan njihove osamnaeste godišnjice braka. Jedno od najlepših arhitektonskih djela na planeti, i zasigurno najljepši mauzolej koji postoji, nikao je nadomak Agre na obalama rijeke Jamune.
Paradoks je da se za jedno od najupečatljivijih arhitektonskih dostignuća planete ne zna sa sigurnošću ko je bio glavni arhitekta na projektu. Vjeruje se da je to bio Ustad Ahmed Lahori, indijski arhitekta persijskog porekla. Po njegovim idejama, potpomognutim znanjem najboljih zanatlija, skulptora i kaligrafa it Persije, Otomanskog carstva i mnogih evropskih država nikao je Tadž Mahal kakav danas poznajemo.
Pet centralnih građevina čini kompleks Tadž Mahala.
Tih pet integralnih djelova su glavna kapija ili Darvaze, potom vrt tj. Bakiče, džamija – Masdžida, kuća za odmor – Makar Kana i mauzolej sa grobnicom tj. Rauze.
Mogulski stil gradnje zapravo objedinjuje elemente persijske, centralnoazijske i islamske arhitekture. Karakteriše ga crno-beli mermerni pod, šetiri minareta visoka po 40 metara i impozantna centralna kupola. Zanimljiva optička iluzija natpisa na ulazu sastoji se u tome da se slova i razmak između njih povećavaju i na taj način pružaju iluziju da su sva slova iste veličine uprkos različitoj udaljenosti. Osim ove još mnoge optičke iluzije krase ovaj stil.
Korišćenje mnogobrojnih različitih ukrasnih kamenčića koji kreiraju prelijepe slike unutar mauzoleja dio su tehnike poznate kao „pjetra dura“. Nivo kompleksnosti je zaista zavidan, na jednom ukrasnom elementu veličine 3 cm može se pronaći po više od 50 dragulja.
Zaključak je da zbog svoje kompleksnosti, jedinstvenog načina izrade i prije svega izuzetne ljepote Tadž Mahal zaslužuje da bude na listi svjetskih čuda.
Izvor: Zanimljiva geografija