Slovenački fudbalski trener srpskog porijekla Slaviša Stojanović rođen je šestog decembra 1969. godine. Igrao je na poziciji štopera. Bio je trener Crvene zvijezde u sezoni 2013/14. i osvojio titulu prvaka Srbije. Rođen je u Gornjem Dejanu blizu Vlasotinca.
Cijelu igračku karijeru proveo je u slovenačkim klubovima. Bio je odbrambeni fudbaler, a nastupao je za Slovan od 1989. do 1994. godine, a zatim je u sezoni 1994/95. odigrao 24 meča u dresu Ljubljane. Kratko je igrao za Celje tokom 1996. godine (devet utakmica), a nakon toga se vratio u Ljubljanu i u sezoni 1996/97. na 10 susreta postigao dva pogotka. Karijeru je zbog čestih povreda završio u 29. godini nastupajući za Vevče u sezoni 1997/98, kada je odigrao osam susreta.
Po okončanju igračke odmah je započeo trenersku karijeru i od 1998. do 2001. godine predvodio mlade ekipe Slovana, sa kojima osvaja prvenstvo Slovenije u uzrastima do 16 i 18 godina. Nakon toga preuzima Livar iz Ivančne Gorice u sezoni 2001/02, da bi u prvi plan dospio kao strateg Domžala, koje je predvodio od 2002. do 2008. godine. Najprije je uveo tim u elitni rang prvim mestom u drugoligaškoj konkurenciji. Postepeno je gradio tim za velika djela izborivši se za plasman u Kup UEFA 2005/06. a nakon toga dolazi do osvajanja dve šampionske titule 2007. i 2008. godine i jednog Superkupa Slovenije 2007. U pohodu ka svojoj prvoj tituli, Slavišine Domžale ostavile su drugoplasiranu Goricu u zaostatku od 17 bodova na tabeli. Tri puta je proglašavan za trenera godine u Sloveniji 2005, 2006. i 2007. Zatim je preuzeo Celje (2008/09), a nakon toga prihvata poziv Srećka Kataneca za mjesto asistenta selektora Ujedinjenih Arapskih Emirata, gdje je radio od 2009. do 2011. godine. Po povratku u Evropu vrlo brzo postaje selektor Slovenije na čijoj klupi tokom 2011. i 2012. godine provodi ukupno 13 mjeseci.
Posle pauze, Slaviša Stojanović stiže u Crvenu zvezdu sa zadatkom da konačno vrati šampionsku titulu. U klub stižu iskusni i provjereni igrači poput Miloša Ninkovića, Dragana Mrđe, Nejca Pečnika i Nikole Mijailovića, ali ekipa rano završava takmičenje u Evropi. U domaćem šampionatu startuju iznenađujućim porazom od Javora u Ivanjici. Odbrana je bila slaba tačka ekipe, ali Zvezda pobjedom u vječitom derbiju protiv Partizana (1:0) ipak uspijeva da smanji bodovni zaostatak u finišu jeseni. Ostalo je i upečatljivo slavlje Zvezdinog trenera nakon poslednjeg sudijskog zvižduka, kada je u pobedničkom sprintu uletio u tunel. Stojanović je u zimskom prelaznom roku napravio sjajan potez angažovanjem Dejana Kelhara, koji je uz Sava Pavićevića činio tandem centralnih defanzivaca. Dodatnu energiju Zvezdi ulio je povratak na teren Darka Lazovića posle pauze zbog teške povrede. Pod vođstvom Slaviše Stojanovića Zvezda pravi fenomenalnu seriju od 15 uzastopnih pobjeda (duži niz trijumfa imala je samo ekipa crveno-belih pod komandom Slavoljuba Muslina) i kolo prije kraja osvaja 26. šampionsku titulu pobjedom nad OFK Beogradom od 4:2. Ekipa je u 30 kola sakupila 72 boda i sa 66 postignutih golova bila je najefikasnija u ligi.
Stojanović je ubrzo postao trener belgijskog Lirsa, gdje je doveo i Bobana Bajkovića, ljubimca Zvezdinih navijača i golmana šampionske generacije, kao i Bratislava Živkovića za pomoćnika. Ipak, zbog limitiranog tima, koji je bilježio slabe rezultate sa Lirsom se razišao 28. januara 2015. godine.