Slobodan Selenić je rođen 1933. godine u Pakracu. Pisao je pozorišnu kritiku i bio redovni profesor Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu. Napisao je sledeće romane:Memoari Pere Bogalja (1968, Oktobarska nagrada grada Beograda za književnost), Prijatelji (1980, NIN-ova nagrada, Nagrada Biblioteke SR Srbije za najčitaniju knjigu 1981), Pismo/glava (1982), Očevi i oci (1985), Timor mortis (1989, nagrada jugoslovenske kritike „Meša Selimović“), Ubistvo s predumišljajem (1993, Nagrada Biblioteke Srbije za najčitaniju knjigu 1994. i 1995).
U romanu Pismo/Glava, Slobodan Selenić se okreće temi revolucije i logora na Golom otoku. Pripovjedači u knjizi su različiti likovi iz iste beogradske građanske porodice zatečene u ratu, okupaciji i revoluciji. Na kraju rata neki članovi porodice podržavaju Staljina dok drugi ostaju na Titovoj strani. Oni izdaju jedno drugo često sa namjerom da spasu trećeg člana porodice. Jedan od njih, sin Maksimilijan, umire tokom istrage. On je dijabetičar i uskraćen mu je lek koji mu je neophodan za preživljavanje. Maksimilijan se vraća kao duh u romanu i pripovjeda svoja sjećanja na te godine.
“Ovaj roman kontrapunkta (pismo-glava; lice-naličje; avers-revers; teza-antiteza) trebalo je da se neposredno nadoveže na ideje iz Memoara Pere Bogalja, ali se u ličnu stvaralačku poetiku pisca neumoljivo umješala svemoćna mistika vlasti, koja nije dozvolila da se njene svete tajne razgolićuju i da se kritičkim bojama ocrtava sistem njenog djelovanja. Već složen roman nasilno je zaustavljen, da bi punih deset godina bio prikovan na crnu listu zabranjenih knjiga i objavljen tek kasnije, izvan svog prirodnog duhovnog i idejnog okruženja.
…Objektivno, taj Selenićev roman je bio jedan od važnih činilaca u rađanju poetike razobličavanja…“ Predrag Palavestra