Još jedna gradska ikona, alfa i omega ivangradske pošte sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog vijeka, nije više među nama.
Otišao je čovjek koji je proširio PTT mrežu u regionu, drastično modernizovao službu, uveo automatsku i digitalnu telefonsku centralu… Čovjek koji je toplim ljudskim pristupom “zarazio” saradnike i napravio sjajnu atmosferu u toj poslovnoj zgradi, u koju su obični građani tih godina sa zadovoljstvom ulazili. U to vrijeme pošta nam je bila jedina veza sa bijelim svijetom, i sa najdražima koji su, poput bisera, bili rasuti po njemu, a telefonske kabine, šalteri i poštari bili i mobilni telefon, i skajp, i Fejsbuk i vajber. Ali i sa pojavom interneta i mobilne telefonije, kad smo svi mi sa sobom nosili po jednu poštu u džepu, on je i dalje ostao zaljubljenik u onu svoju poštu u kojoj je prošao put od dostavljača, šalterskog radnika i kontrolora, do njenog upravnika.
Iako otežano, sve do juče, disao je i za svoja Pešca. Do posljednjeg daha ostao je zaljubljenik i veliki poznavalac istorije, prilika i ljudi u njima, o čemu je nedavno, u svojoj 85-oj godini, priredio nezaboravnu izložbu starih fotografija, sa izuzetnim sadržinskim i estetskim doživljajem.
Otišao je čovjek gospodskih manira, prepoznatljiv po načinu oblačenja. Persona širokog osmjeha i srdačnog stava. Čovjek koji je ulicama našeg grada davao boju – onu prefinjenu i toplu ivangradsku nijansu. Od danas više nećemo gledati siluetu otmenog starine mladalačkog hoda, i njegove šešire uskog oboda i svedenog stila. Grad je izgubio još jednog iz plejade onih koji su ga činili gradom, a Pešca svog anđela čuvara.