Risto Ratković (Bijelo Polje, 3. septembar 1903 — Beograd, 18. jun 1954) bio je pjesnik, romansijer, esejista, putopisac, boem i diplomata i to po preporuci Iva Andrića.
Osnovnu školu završio je u svom rodnom mjestu. Njegovo djetinjstvo obilježile su strahote balkanskih i prvog svjetskog rata. Poslije gimnazije, koju je završio u Novom Pazaru, upisao se na Filozofski fakultet u Beogradu, na kojem je diplomirao tek 1936.
Nemaština ga je pratila tokom cijelog života. Mijenjao je radna mjesta, ali time nije znatnije poboljšavao uslove života. Po Andrićevoj preporuci, bio je i u diplomatskoj službi (Francuska, Sovjetski Savez, Egipat) proveo je sedam godina (1938 — 1945). Ratković je autor prvog romana u crnogorskoj književnosti. Nevidbog, koji sadrži puno autobiografskih elemenata, slika prvi svjetski rat i otkriva do tada u literaturi jedan nepoznat kraj, prvi put je objavljen 1933. godine. Njegove poznate pjesme su: Ikona, Ponoć mene, Ona.
Koliko je život prema njemu bio nepravičan i surov, pokazuje njegov iznenadni odlazak u bolnicu. Misleći da je u pitanju pijanac ili skitnica, bolničko osoblje nije žurilo da mu ukaže pomoć. Umro je u bolničkom hodniku.
Pokrenute su Ratkovićeve večeri poezije 1970. godine u čast velikom pjesniku u rodnom Bijelom Polju.
Izvor: FB stranica Ličnosti Crne Gore