Nevladino udruženje Mreža za afirmaciju radioamaterskog pokreta MARP postoji od 2008. godine, a osnovana je sa ciljem da okupi sve aktivne radio-amatere oko jedne stvari: zajedničkog hobija odnosno radio amaterizma, poručio je novoizabrani predsjednik MARP-a Marko Tomašević.
On je u razgovoru za portal “Mladi Berana” kazao da je većina radio-klubova dala formalnu podršku tada novom rukovodstvu Saveza da započne proces revitalizacije organizacije na domaćem planu, dok je dogovoreno da MARP nastavi da se bavi međunarodnim aktivnostima i radio-amaterskim takmičenjima, a između ostalog i da započne poceduru svog učlanjenja i predstavljanja crnogorskih radio-amatera u Međunarodnoj radio-amaterskoj uniji (IARU).
Uz podršku većine radio-klubova, krajem 2010. godine MARP konačno postaje crnogorski predstavnik u IARU i od tada do danas crnogorski radio-amateri su u najboljem svijetlu predstavljeni u ovoj međunarodnoj organizaciji.
Krajem 2015. godine MARP doživljava transformaciju i od udruženja radio-amatera pojedinaca, postaje udruženje koje okuplja gotovo sve radio-amaterske klubove iz svih krajeva Crne Gore koji su se uslijed pasivnosti Saveza opredijelili da svoje ciljeve ostvare kroz djelovanje MARP-a i njihovim učešćem u njemu.
Ove godine, od preostale dvije radioamaterske stanice, jedna je uručena radio-klubu “Berane” (koji je član Mreže za afirmaciju radio-amaterskog pokreta) koji se već duže vrijeme bori da obezbijedi adekvatne prostorije koje bi pomogle nastavak njihovih aktivnosti i promociju u cilju daljeg širenja radioamaterskog pokreta u ovom gradu.
„Nažalost, problemi sa kojim se gotovo svi radio-amaterski klubovi u Crnoj Gori suočavaju je nemanje adekvatnih prostorija za svoje redovne aktivnosti kroz koje bi vjerovatno na lakši način motivisali i zainteresovali novu generaciju mladih da počnu da se bave radioamaterizmom – tehnički izuzetno zahtjevnim hobijem – koji osim svega onog što on nosi kao hobi, ima i humanitarni karakter ukoliko sagledamo ulogu radio-amatera u situacijama većih prirodnih katastrofa ili rata, kada njihovo djelovanje postaje praktično nezamenjivo u cilju ostvarivanja veza i proslijeđivanje poruka između ljudi”, podsjetio je Tomašević.
Radio-amater iz Berana, Luka Vulić, rekao je da je radio-amaterski pokret nekada bio veoma jak, pogotovo u našem gradu, gdje je i osnovan jedan od prvih klubova.
“Čak je nekada radio-klub Ivangrad bio jedan od osnivača Saveza radio-amatera”, podsjeća Vulić.
Da bi pojedinac postao radio-amater mora da položi poseban radio-amaterski ispit kome prethodi obuka. Nakon ispita dobijate diplomu i dozvolu za rad koju izdaje Agencija za telekomunikacije i poštansku djelatnost. U koliko je neko već imao dozvolu za rad, pa je nije godinama obnavljao, onda je potrebno da prikupi dokumentaciju i ponovo preda zahtjev za dozvolu.
“Radio-amaterstvo je jako širok pojam. Prvenstveno je to komunikacija sa drugim radio-amaterima, kako u svijetu, tako i kod nas, ali pored toga radio-amateri su i konstruktori, sportisti… Veliku ulogu radio-amateri imaju u svakoj vanrednoj situaciji, jer se za veoma kratko vrijeme ljudi koji su na raznim teritorijama mogu se vrlo lako organizovati u radio-amatersku mrežu za opasnost koja je na neki nacin alternativni sistem veze za sve profesionalne službe i koja uvjek moze biti od koristi svih građana”, kazao je Vulić.
Ne treba zaboraviti ni podatak da je svaki radio-amater dužan da poštuje radio-amaterske kodekse i da vodi dnevnik sopstvene stanice.
Najveća korist radio-amaterizma se možda ogleda u vanrednim situacijama. Luka Vulić kaže da nije lično sa svojom stanicom učestvovao u akcijama osim vježbi, ali da je prisustvovao jednoj akciji kolega iz Herceg Novog.
„Učestvovao sam u nekoliko vježbi koje su organizovane sa profesionalnim službama, a prethodnog ljeta sam bio u prilici da slušam radio-amatere iz Herceg Novog i okoline koji su imali svoj sistem RMZO (Radio-amaterska mreža za opasnost) prilikom požara kojima su bili zahvaćeni taj grad i okolina, ali nisam se uključivao u rad jer nisam bio u prilici da pružim adekvatnu podršku sa moje teritorije”, rekao je on.
Luka Vulić uvjek je volio elektroniku i radio uređaje, završio je Elektrotehničku školu, studira Informacione tehnologije i smatra da je pronašao jedan kutak gdje može svoje znanje da iskoristi praktično. Kako se bavi planinarenjem, alpinizmom, orijentiringom, i sa jos nekoliko outdoor sportova shvatio je da je radio-stanica nešto što mora biti dio obavezne opreme u prirodi. Jer vezu možete ostvariti i tamo gdje nema signala za mobilne telefone.
Istorijski značaj radio-amatera izuzetno je važan i ljudi sa naših prostora odlično pamte koliko je ovo doprinijelo.
„Naša okolina je jako čudna. Stariji ljudi su kroz sve što se dešavalo u prošlosti jako dobro upoznali radio amatere i jasno su stvorili sliku o njima. Nekada se u elektrotehničkim školama mnogo više učilo i radilo nego danas. Kada mobilni telefoni nisu bili ni u planu, ljudi su nalazili načine za komunikacijom, tako je u skoro svakom gradu bio makar jedan radio-amaterski operator. Dolaskom novih tehnologija radio-amaterski pokret je sa jedne strane izgubio interesovanje mladih jer nije bio popularan kao nekada, svaku vezu i komunikaciju je bilo lakše ostvariti, tako da se interesovanje mladih u neku ruku smanjilo”.
Međutim ne možemo zaobići ni činjenicu da je razvoj novih tehnologija zapravo dosta doprinio razvoju sistema radio-amaterizma. Zaokupljenost novim tehnologijama po mišljenju Vulića nije značajno uticala na spoznaju o radio-amaterizmu, on smatra da ljudi itekako znaju za aktivnosti i rad ove vrste ali da su mlađe generacije malo indiferentnije.
Kada se osvrnemo na mlade dosta njih zna šta su amateri ali isto tako dosta njih ne može da razumije da jedan zemljotres može da ugasi i internet i sve što se tiče komunikacije koje sada poznajemo, ali radio-amateri su oni koji u tom trenutku jedini mogu da uspostave vezu.
Kada smo pitali našeg sagovornika kako reaguju ljudi i okolina na ovaj njegov hobi on se našalio rekavši: „Kada vas ljudi vide na ulici sa radio stanicom nailazite na razne komentare. Neko kaže svaka čast, radio amateri su prava stvar. Neko kaže radiš li ti za policiju? Nekog ništa ne interesuje samo, da li možeš da čujes policiju na to. Onda dodje do neke vanredne situacije, kao što su bili požari u Herceg Novom prethodnog ljeta ili kao što je nekada bilo bombardovanje, ratovi, zemljotres ’79 i ljudi shvate znacaj radio amaterskog pokreta”, rekao je on.