Jelena Vilotijević Lalušić (27) ostaće u kućnom pritvoru i nositi nanogicu, nakon što je uhapšena i saslušana zbog sumnji da je jedan od vođa grupe koja se bavila prodajom droge, prenosi Fos medija.
Njoj i dvojici maloljetnika za koje se sumnja da su bili dio organizacije, nije određen pritvor, dok su u pritvoru zadržani Jelenin suprug, perspektivni automobilista Mladen Lalušić (21), ali i D.M (45) i D.M. (21) koji su takođe uhapšeni istog dana u akciji novosadske policije i SBPOK-a.
Jelena nije ostala u pritvoru samo zbog toga što ima bebu od četiri mjeseca, rekli su iz novosadskog Višeg tužilaštva. Grupi se pripisuje trgovina narkoticima i nelegalno držanje oružja, pošto je policija pronašla 20 kilograma droge i 10 ručnih bombi, ali i opremu za gajenje marihuane, kao i jednu lovačku pušku koju je policija pretresom pronašla dan prije hapšenja grupe.
Vilotijević Lalušić je inače ćerka pokojnog Kićuna Vilotijevića, Novosađanina koji je važio za glavnog bosa crnogorskog porekla u Novom Sadu devedesetih godina, a koji je ubijen 1999. godine. Ona je i sestra Filipa Vilotijevića, ubijenog 2015. godine u sačekuši na Paliću, prenosi Blic.
Cijela priča oko porodice Vilotijević svodi se na krv i kriminal. Rijetki su članovi porodice koji su nepovrijeđeni izašli iz sukoba sa drugom crnogorskom familijom Radulović i krvne osvete koja je trajala decenijama i koja je odnijela više života, pošto ubistvo Kićuna Vilotijevića nikada nije rasvijetljeno, te nije sigurno da li je ono bilo dio rata dvije porodice.
Još su rjeđi oni novosadski Vilotijevići koje u medijima izvori iz policije nisu opisivali kao odgovorne za najteža krivična djela i čija imena nisu bila u policijskim saopštenjima. Sada je uhapšena ćerka nekada poznatog bosa, koja do sada javnosti nije bila poznata kao osoba iz kriminalnog miljea.
Prije nekoliko godina prijavljivana je zbog obijanja atumobila, ali i je iste godine i skrivila jednu saobraćajnu nezgodu, zbog čega je osuđena na novčanu kaznu.
Njen otac Kićun Vilotijević važio je za najuticajnijeg crnogorska bosa u Novom Sadu tokom tmurnih devedesetih godina prošlog vijeka. Ubijen u novosadskom naselju Liman u julu 1999. godine. Na njega je pucano u sačekuši ispred kafića „Kaskada“ dok je sjedio u svom „audiju“. Tada je podlegao povredama, a u pucnjavi je ranjen i jedan njegov rođak. Ovo ubistvo zvanično je najstarije neriješeno ubistvo u Novom Sadu. Nakon pucnjave otvorena je istraga, a sumnjalo se bi se razlog za ubistvo Kićuna mogao tražiti u sukobu sa porodicom Radulović. Spekulisalo se i da je ubistvo „rad“ tadašnje Službe Državne bezbjednosti, ali to nikada nije dokazano.
Kićunov stariji sin Filip, bio je dobro poznat policiji, prije nego što je ubijen 2015. godine sa samo 25 godina. Još 2014. godine, godinu dana prije ubistva imao je 16 krivičnih prijava. Povezivan je sa raznim krivičnim djelima još od maloljetničkih dana, međutim, jedino je pravosnažno osuđen zbog pucnjave na beogradskom splavu „Džast Vanila“ koja se dogodila 2013. godine. Tada je Vilotijević u društvu Vukašina Cmiljanića pripucao na splavu. Tom prilikom ubijena je Tamara Radulović (29), djevojka koju je pogodio zalutali metak. Zbog tog djela osuđen je Cmiljanić, a Vilotijević je osuđen na dvije i po godine zatvora zbog izazivanja opšte opasnosti, jer pucao u pod.
Od početka se vjerovalo da pucnjava na splavu nije bila šenlučenje, već nastavak obračuna dve grupe iz Novog Sada čiji su se pripadnici u isto vrijeme našli na splavu. Prije revolveraške avanture u kojoj je stradala nevina djevojka, Vilotijević je bio prijavljivan za neka od najtežih krivičnih djela među kojima su i pokušaj teškog ubistva, neovlašćeno nošenje oružja…
Široj javnosti postao je poznat 2012. godine, kada je uhapšen zbog pucnjave ispred Osnovne škole „Žarko Zrenjanin“ u Novom Sadu, kada je navodno iz automobila u pokretu pucao i ranio jednog momka. Međutim i za to, ali i druga djela on je na sudu tih godina oslobađan.
Mediji su pisali da je poslije pucnjave na splavu pobjegao na Kosovo i da se krio u Peći kod sina albanskog narko bosa Nasera Keljmendija. Nakon skrivanja, obojica osuđenih uhapšeni su na prelazu Merdare, a neko vrijeme proveo je u pritvoru.
Vilotijević je ubijen na Paliću, poslije prave potjere atarskim putevima i kiše metaka sasute na BMW X6 u kom si bili on i Alen Kurina, čovjek kog je po hapšenju pred kraj 2016. godine ministar policije Nebojša Stefanović označio kao vođu najjače kriminalne organizacije na sjeveru Srbije.
Prema priči Vilotijevićeve porodice, kobne večeri u oktobru 2015. godine Kurina i Filip bili su u Vilotijevićevoj kući i krenuli Alenovim kolima prema Subotici. Na mjesto vozača, umjesto Kurine sjeo je Vilotijević, a kod Palića primijetili su da njihov džip prati jedan „mercedes“. Iz „Mercedesa“ poletjela je kiša metaka na automobil u kom si bila dva mladića.
Vilotijević je vozio uskim putem bježeći od naoružanih napadača, okrenuo je polukružno automobil, a onda je, najvjerovatnije iz „heklera“ stigao rafal u prednje vjetrobransko staklo. Vilojević je pokušao da izađe iz automobila, a njegovo tijelo nađeno nedaleko u vodi. Bio je pogođen sa sedam metaka, dok je Kurina ranjen i preživio je sukob. Dugo se spekulisalo da li je ovo ubistvo dio starog rata dvije porodice ili razlog treba tražiti u poslovima mladog Vilotijevića. Spekulisalo se i da li je Vilotijević zbog toga što je vozio tuđ automobil uopšte bio meta napada ili su meci bili namijenjeni Kurini, s ozbirom da po mraku napadači možda nisu mogli da vide ko je za volanom.
Kurina je uhapšen 2016. godine kada je u Rendž Roveru u kom je bio nađena droga. Ubistvo Vilotijevića nije rasvijetljeno, ali je možda dobilo nastavak u ubistvu Mirka Milićevića Hajčara (42), inače sestrića vladike bačkog Irineja Bulovića, koji je ubijen u Subotici u julu 2016. godine. Ubrzo pošto je Hajčar ubijen u grupi osumnjičenih bili su Kurina, Filipov mlađi brat Stefan Vilotijević, ali i neki momci koji su važili za Filipove prijatelje, pa se zbog toga vjerovalo da bi ubistvo Hajčara moglo biti osveta za ubistvo Kićuna mlađeg.
I mlađi Filipov brat, dvadesetdvogodišnji Stefan Vilotijević otvorio je sebi policijski dosije. On je prošle godine, policajce koji su željeli da izvrše rutinsku kontrolu njegovog vozila izazivao na tuču, pa je uhapšen. Ometao je policajce koji su htjeli da pogledaju automobil koji je vozio, a zaradio je krivičnu prijavu. Privođen je i zbog ubistva Mirka Milićevića Hajčara, a pušten je zbog nedostatka dokaza poslije 27 dana provedenih u pritvoru. Kako saznajemo, pored toga Stefan je prijavljivan i za posjedovanje droge, nasilničko ponašanje, ugrožavanje sigurnosti, a kod njega je jednom prilikom nađen i startni pištolj.
Sukob Radulovića i Vilotijevića datira još iz 1986. godine, a poslednji vatreni obračun u kom su na jednoj strani učestvovali pripadnici jedne, a na drugoj druge porodice dogodio se više od 20 godina kasnije, 2008. godine. Sve je počelo u Nikšiću, kada su na ulici iz kola, Radulovići navodno zapucali na Vilotijeviće, zbog čega su trojica Radulovića služila dugogodišnje kazne zatvora. U pucnjavi je ubijen Zoran Vilotijević, a na suprotni tabor vatru je uzvratio Kićun, otac Filipa, Stefana i Jelene.
Tada se na sudu mogli čuti i da Zorana uopšte nisu ubili Radulovići, a postojao je i iskaz maloljetnika koji je priznao Zoranovo ubistvo, ali on nije prihvaćen, pa su kazne od 15 i 13 godina zatvora dobila trojica Radulovića.
Deset godina kasnije, smrt Zorana Vilotijevića je osvećena, pošto je Milan Lezo Vilotijević u sačekuši u Nikšiću sa 15 metara iz automatske puške ubio Slavka Radulovića. Milan je bio rođeni brat ubijenog Zorana Vilotijevića, ali i Kićunov brat. Još 11 godina kasnije, ranjen je Milanov sin, Marko Vilotijević, a jedan momak koji je bio sa njim je ubijen u obračunu. Zbog ranjavanja Marka Vilotijevića na pet godina zatvora osuđen je Srđan Radulović, sin ubijenog Slavka. Ranjeni Marko sin je Milana Leza Vilotijevića koji je ubio Srđanovog oca i koji zbog toga služi dvadesetogodišnju kaznu. Sudilo se i Marko, zbog pokušaja ubistva Miloša Radulovića, ali je oslobođen. Da li je žrtva ovog rata i Kićun, ne zna, iako je istraga ovog još uvijek neriješenog zločina u početku bila usmjerena ka Crnoj Gori.