Krstov dan je praznik posvećen pronalsku Hristovog Krsta na mjestu njegovog raspeća.
Među prvim poduhvatima koji se sveti car Konstantin Veliki poduhvatio, pošto je preuzeo vlast nad cijelim Rimskim carstvom, bilo je obnavljanje hrišćanskih svetinja u Svetoj zemlji.
Jedna od najvećih želja svetog cara Konstntina i njegove majke, svete carice Jelene, bila da pronađu Časni krst na kojem je tri vijeka ranije bio razapet Isus Hrist. Carica Jelena je uspjela da od jednog starca sazna gdje se nalazo Časni krst – bio je na mjestu na kojem je potom bio izgrađen Venerin hram.
Carica Jelena je naredila da se to idolsko svetilište sruši i da se na tom mjestu kopa.
Poslije izvjesnog vremena kopači osetiše divan miris iz zemlje, a nedugo zatim otkopaše i tri krsta, tablicu na kojoj je pisalo „Isus Nazarećanin, car Judejski“ i klinove kojima je bio prikovan za krst.
Pošto nisu mogli da razanaju na kojem je tačno krsti bio razapet Hrist, dosete se da na mrtvaca čija je pogrebna povorka prolazila u blizini polože sva tri krsta.
Kad je Časni krst dotakao tijelo mrvaca, on je vaskrsao, a krst je odnesen na Golgotu.
Na vijest da je Časni krst pronađen, okupilo se mnogo naroda, patrijarh Makarije odlučio je da podigne krst na jedno uzvišenje.
To prvo uzdizanje Časnog krsta dogodilo se 326. Godine, a od tada je stajao u srebenom kovčegu u Hramu Hristovog vaskrsenja koji je carica Jelana potom podigla na Golgoti.
Upravo se taj dan se slavi kao Krstovdan.