Dejan Radević rođen je u Beranselu (opština Berane), 11. januara 1967. godine. Borilačkim sportovima bavi se već 43 godine i oprobao se u raznim vještinama. Prvi sportski pokušaji vezani su za karate i fudbal. Završio je osnovnu školu “Vuk Karadžić” u Beranama a zatim srednju mašinsku. Po zanimanju je inžinjer tehnologije iako se ovim poslom ne bavi već dugi niz godina. Njegove police pune su raznih priznanja a sportska karijera uspomena i poznanstava. Svoju energiju usmjerio je otkrivanju ljepota i tajni borilačkih vještina mladim ljudima.
Kada se javilo interesovanje za karate?
“Karate, svoju prvu sportsku ljubav sam počeo trenirati uporedo sa fudbalom od svoje devete godine.”
Ko Vam je bio prvi trener i po čemu ga pamtite?
“Prvi moj trener je svjetsko karate ime Radoslav Rajo Cemović (Cemo), a prvi klub Karate klub Ivangrad. Kasnije su me u istom klubu trenirali poznata imena kao što je Jugo Karatea -Sujo Božović, Cako Aćimić, Giga Božović, Boban Bulatović, Boban Milović,Vesko Mićović, Rajo Božović, Erdal Ramusović i Tomislav Ivanović.”
Šta je ITKF karate?
“Sportski “ITKF – karate”, veoma je jak i ,,SUROV” radi se bez rukavica kaciga i bez ikakve zaštite. Svaki sparing može Vas koštati zdravlja a i života (bez pretjerivanja)) a da ne govorim o takmičarskim borbama, koje su tada punile hale sportova, kao i kate koje smo radili sa maksimalnom snagom. Tada sam se prvi put u životu okitio medaljama i u borbama i katama. Tad sam odlučio da napustim fudbal i posvetim se borilačkim vještinama. Uz sportski karate bavio sam se i Karate vještinom kao i BUDO vještinom.”
Recite nam nešto vise o titulama?
“Počeo sam da osvajam titule u borbama, TAMASIVARI, ali u moju vojničku sobu bio je i Jure Divić iz Hrvatske sa kojim sam počeo istovremeno vježbati i Mu Tai (TAJLANDSKI BOX). Jure Divić i Branko Cikatić su bili predstavnici “Bankok Lun Pin“ škole, taj period je bio nezaboravan trenirao sam da bi me puštali da izlazim iz kasarne a dalo je i rezultate.”
Kako je tekao Vaš sportski put dalje?
“Posle vojske jedan susret sa Rajom Božovićem mijenja sve i on me odvodi na treninge u Karate klub Studenski grad Novi Beograd koji je tada imao 320 članova. Inače Rajo je bio ime tadašnjeg karatea a imenovani klub najjači u Jugoslaviji i Evropi. Sa tim klubom sam osvojio Juniorsko i Omladinsko prvenstvo Jugoslavije ekipno i pojedinačno i treće na evropskom kupu kao i veliki broj turnira (na jugoslovenskim prvenstvima bilo nas je po 32 takmičara, trenirao nas je legenda svjetskog karatea Vučinić Slobodan učesnik prvog svjetskog prvenstva u istoriji karatea. U klubu su stalno dolazila velika imena Japanskog i svjetskog karate – braća Jorge, Kono,Sirai, Kaze,Tiki, Donovan koji su uz sportski karate nas učili i “Budo” vještini. Vještini japanskog tradicionalnog pristupa borilačkim vještinama tj. “Put ratnika samuraja”.
Vaš sportski put obilježila su mnoga poznanstva. Izdvojite nam neke od njih?
“Na turniru u Milanu sam upoznao i trostrukog svjetskog šampiona Gvazaronija i najveće ime japanskog i svjetskog karatea Nisijamu (tad 11 dan crni pojas). Iako sam izgubio od Gvazeronija sa pola poena razlike bio sam njegov gost.”
Imali ste tri operacije, to Vas ipak nije spriječilo da se borite i dalje?
“Sa početkom raspada Jugoslavije i Karate savez i Kung fu savez se raspadaju, tada sam imao crni pojas drugi dan i bio seniorski kupski prvak. Spasavao sam goli života jer sa raspadom zemlje gubim i poslove – teško ranjavanje i tri operacije, koje sam zadobio kao vojnik nisu me pokolebale da se i dalje bavim borilačkim sportom. Treniram sa dobrim beranskim karatistima Draganom Kikovićem, Nikolom i Vukadinom Božovićem, Svetom Mitrovićem, Milovanom Stijovićem, Mirom i Batom Femićem, Erolom Ramusovićem i otvaram “Klub borilačkih vještina RIS Berane” sa kojim osvajam veliki broj titula sa državnih, evropskih, svjetskih turnira u Profi Karateu, Kung fu, Budo sportu, Tamasivari Japanis Martial Arts (amaterski MMA) KUDO karateu.”
Gdje ste sve učestvovali?
“Borili smo se po Rusiji, Ukrajini, Francuskoj, Holandiji, Luksenburgu, Maroku i td. Ovo sam radio zato što sam volio borilačke sportove. Istovremeno sam polagao za majstorska zvanja i licence.”
Iz Vaših škola potekli su mnogi šampioni.
“Stvorio sam veliki broj šampiona – Mariju, Milenu, Sandru, Bilju, Anu, Branku, Veru, Žarka, Zorana, Danila, Nikolu, Pavla.”
Tu su i drugi klubovi koje ste osnovali. Koji to?
Takođe sam osnovao Karate klub Berane koji i danas vodim kao i Kung fu klub Berane. Oba kluba danas imaju rezultate sa svjetskih evropskih i državnih šampionata – najveće pobjede donijeli su Anastasija, Mina, Saška, Martina, Aleksa,Vojin, Mihailo, Nikola, Đorđe, Stefan. Osnivao sam i klubove Tai Box, Jiu Jicu, osnivač sam Crnogorskog BUDO saveza, osnivač sam Crnogorskog Vu Su Kung fu saveza Unifajt saveza, Sambo saveza, član sam svjetske Tradicionalne karate federacije. Nagrađen sam od KODOKAN univerzitete iz Tokija. Član sam Internac karate federac – podružnica olimpijskog karate kao i svjetske VuSu Kung fu federacije.
Koje još nagrade krase Vašu sportsku biografiju?
“Nagrađen sam od najstarije kineske i svjetske škole borilačkih sportova SAO LIN MANASTIRA – nagradu mi je uručio ambasador Kine Li Man Cang. Majstor sam 8 dana crni pojas karate, zatim majstor 7 dana Kung fu sporta, profi trener Tajland box – a, sudija sam više sportova, sarađujem sa velikanima borilačkih sportova Kubotom, Okujamom, Zikom, Bečanovićem, Milovićem i drugima.”
Oformili ste i sopstveni karate stil?
“Svjetski Karate Komitet na čelu sa instruktorom Takemase Okujamom i dr Žikom Bečanovićem odobrili su mi da posle 43 godine bavljenja borilačkim sportovima oformim sopstveni karate stil i školu koju sada popularizujem i širim po Crnoj Gori, Srbiji, Bosni i Hercegovini, Mađarskoj kao i Njemačkoj, Luksemburgu itd. Preko 5000 sportista je do sada polagalo za pojas u komisijama u kojima sam učestvovao.”
Zašto ste i kako odlučili da svoju sportsku karijeru okrenete podučavanju mladih?
“Odluka da svoju sportsku karijeru okrenem podučavanju mloadih proističe iz stare poslovice: Svijet počiva na mladima.”
Koliko su po Vašem mišljenju mladi aktivni i žele da se bave sportom?
“U Beranama i u Crnoj Gori, ja smatram da je neka konstanta ni manje ni više, i tako iz godinu u godinu. To može poboljšati aktivnijom ulogom društvenih mreža, televizije i radija. Na način da programski aktivnije reklamiraju sportske grane kao i bavljenje mladih sportom.”
Šta je to, kada je sport u pitanju što fali Beranama?
“Što se tiče Berana mladi imaju veliku mogućnost da biraju veliki broj sportova kako u registrovanim klubovima tako i kod onih trenera koji „mogu da rade“ na osnovu licenci koje posjeduju. Sama Opština je podršku orijentisala samo ka Olimpijskim sportovima što vidim kao veliku grešku jer sve veći broj mladih napušta naš grad. U zadnjih godinu dana se poboljšava stanje sa sportom u Beranama što se vidi u velikoj aktivnosti Sekreterijata za sport.”
Šta Vam je ipak najveće zadovoljstvo?
“Najveća satisfakcija mi je porodica.”
Vaš moto kojim se vodite tokom dana?
“Red, rad i disciplina”.
Vaša poruka mladima?
“Poruka mladima je da se bave sportom prije svega rekreativno ali i da oprobaju sebe u više sportova a zadovoljstvo će tu sigurno pronaći.”