Povodom obilježavanja 100 godina postojanja škole u Petnjiku, otvorenim pismom upućenim predsjedniku Opštine, direktoru Osnovne škole “Radomir Mitrović”, obratio se prof. dr Dragan Barjaktarović – univerzitetski profesor u penziji, iz Beograda, piše portal Espona.
Pismo koje je dostavljeno portalu Espona, objavljeno je.
“Poštovani predsjedniče Opštine Berane, Poštovani direktore OŠ Radomir Mitrović, Poštovana redakcijo,
Želim da vjerujem da poštujete temeljne vrijednosti koje se njeguju u školama, njihovu tradiciju i značaj u vaspitanju i obrazovanju mladih i da im posvećujete prigodnu pažnju. Tim povodom želim da Vas potsjetim da osnovna škola u Petnjiku ove godine obilježava stogodišnjicu svoga postojanja, i da sam ja, kao i oni koji su tu školu pohađali, ponosan što sam bio njen đak.
Prema saznanjima kojima raspolažem (vjerujem da su tačna !!!), prije jednog vijeka, zapravo s jeseni 1919. godine, u selu Petnjik dogodio se važan istorijski i kulturno – obrazovni trenutak, formirana je prva osnovna škola, što znači da se ove godine navršava veliki jubilej „zlatni vijek“ njenog trajanja – 100 godina postojanja škole”, navodi se u pismu.
On je naglasio da je škola tokom čitavog jednog vijeka bila svjetlost koja je obasjavala one koji su bili uvjereni u to da je obrazovanje njihov najbolji izbor, njihova jedina i prava prilika koja im može pomoći da se otrgnu iz tame neznanja i da time sigurno doprinesu svom razvoju i boljem životu.
“Istorija se ovdje učila uz gusle, koje je skoro svaka kuća imala, i priča umnih starijih glava. Tu su udareni temelji daljih građevina, škola i fakulteta”, istakao je prof. dr Barjaktarović.
Škola je bila smještena u jednoj omanjoj drvenoj kući u zaseoku koji se zove Građa, koju je poklonio dobrotvor sela Vukašin M. Barjaktarović. U jednoj prostoriji bila su smještena sva četiri razreda sa ukupno 65 učenika.
Učenici II, III, i IV razreda bili su oni koji su ranije pohađali školu u Donjoj Rženici, Budimlji ili Dapsiću. Prvi učitelj bio je Petar Radunović iz Budimlje, koji je učiteljovao u ovoj školi do školske 1925/26. godine.
Tri godine kasnije, mještani sela Petnjik izgradili su novu drvenu školsku zgradu, koja je primala đake do 1939. godine, kada je škola premještena na Jusuljevo brdo. U toj zgradi i ja sam završio četiri razreda osnovne škole. Te školske 1956/57. godine kada sam upisao prvi razred školu je pohađalo 65 đaka. Moj prvi učitelj bio je moj otac.
Danas, sva četiri razreda ove škole pohađa nešto više od desetak djece!!!
Mnogo godina kasnije, zapravo školske 1966/67. godine, osnovna škola je preseljena u bivši zadružni – kasnije seoski Dom omladine.
Iz Petnjičke škole izašao je veliki broj đaka, koji su kasnije stekli najviša akademska i stručna zvanja i sa ponosom pronosili slavu ovog malog ali ponositog sela. Podsjećanja radi i ponosa radi, samo iz ovog sela potiče više od dvadesetak doktora nauka, među kojima su oni najstariji Danilo Pantov, Mirko Ristov, Dragoljub Savov i Dragić Milošev, zatim Dragan Radonjin, Senka Kostova, nešto mlađi Rade Tojov, Dejan Vešov, Miljana Radovanova i dr.
Tu su i brojni potomci Petnjičana koji su stekli najviša naučna zvanja – doktori nauka Rade Dragićev, Žarko Budov, moja ćerka Lidija, Siniša Cvetkov, Slađana Miloševa, Marko Čedov i dr. Više od 10 je magistara i mastera i više od dvije stotine onih koji su završili visoke škole iz oblasti tehnike, medicine, filozofije, ekonomije, prava, menadžmenta, književnosti, matematike, fizike, poljoprivrede, istorije, geografije, biologije i drugih oblasti.
Malo je porodica u kojima se ne nalazi diploma Beogradskog, Zagrebačkog, Ljubljanskog, Sarajevskog, Novosadskog, Skopskog, Podgoričkog, Niškog, Prištinskog ili nekog drugog univerziteta.
Ima i onih koji su studije završili na mnogim univerzitetima širom svijeta, što je dokaz da je ova škola iznjedrila veliki broj uglednih intelektualaca i drugih stručnjaka različitih profila koji zauzimaju ili su zauzimali veoma značajna mjesta u privredi, nauci, zdravstvu, umjetnosti i drugim oblastima privređivanja, koji su pronijeli slavu ove škole i našeg sela i bili njihovi najbolji ambasadori.
“I svi smo mi dio nje – u „njenom“ vijeku svakom od nas, koji smo na bilo koji način vezani za ovu školu, pripada nekoliko trenutaka. Uvjeren sam da će još mnoge generacije „svojim trenucima“ doprinijeti njenom dugom trajanju, a sve njene đake obavezuje da se sjete svoje škole, da je ne zaborave, jer njena istorija i tradicija to ne zaslužuju.
Vjerujem da se i škola Radomir Mitrović i Opština Berane ponose generacijama petnjičkih đaka koji su bili i njeni najbolji ambasadori i da će na dostojan način obilježiti ovaj značajan jubilej, a da će Vaša redakcija tim povodom objaviti ovaj tekst”, napisao je u tekstu Barjaktarović.
Photo: Espona
loading…