U Beranama je, u ponedjeljak 25. februara 2019, održana svečana akademija koju, povodom praznika Svetog Simeona Mirotočivog, u čiju slavu i čast se podiže Saborni hram Episkopije budimljansko-nikšićke, tradicionalno organizuju Eparhija budimljansko-nikšićka i Crkvena opština Berane.
Sabranje je, u prepunoj sali beranskog Centra za kulturu, blagoslovio Episkop budimljansko-nikšićki G. Joanikije, čestitajući veliki praznik Prepodobnog i bogonosnog Oca našeg Simeona Mirotočivog.
Vladika je, besjedeći o velikom županom Svetom Simeonu Mirotočivom Stefanu Nemanji, kazao da je bio takva ličnost naše istorije koja zaslužuje epitet prvi. On nije prvi srpski vladar, niti prvi srpski svetitelj, ali njegovo djelo, istakao je Episkop Joanikije, ima tako dalekosežan značaj za srpski narod da nije slučajno što ga zovemo prvim.
„Objedinio je rascjepkane srpske zemlje, obnovio svoju propalu djedovinu, kao što piše njegov biograf, a njegova djedovina prava je Duklja, odnosno današnja Crna Gora. Ne samo što je rođen u Podgorici, nego svojim davnim porijeklom potiče iz Duklje. Ko čita prednemanjićku istoriju i pobliže izuči Bodinovo djelo vidjeće da je raška dinastija, kojoj je začetnik, upravo, Sveti Stefan Nemanja u pravom smislu te riječi, došla u Rašku, u Bodinovo vrijeme, iz Duklje, Zete, Crne Gore. Rodbinske veze dvije dinastije bile su toliko bliske da je Sveti Stefan imao preimućstvo da, bez ikakvih problema, objedini tadašnju Duklju i Rašku, da time potisne tuđina, jer je vizantijsko carstvo držalo male srpske državice u vazalnom potčinjenom položaju“, podsjetio je NJegovo Preosveštenstvo.
Državničke zasluge Svetog Simeona Mirotočivog, po riječima Vladike Joanikija, jesu veličanstvene, ali on ne bi imao pravu državničku viziju da nije, smatra Vladika, imao pravu vjeru.
„Kada govorimo o svetiteljstvu Svetog Simeona Mirotočivog vidimo, prije svega, njegovu vjeru. Svakako, da ne bi imao ni pravu državničku viziju da nije imao pravu vjeru. Sve što je radio, radio je sa vjerom. NJegovo opredjeljenje za pravoslavlje je imalo toliku snagu i toliki uticaj za njegovo potomstvo kao Lazarevo opredjeljenje za Carstvo nebesko, a i jedno i drugo opredjeljenje je suštinski isto“.
„Danas, ponajviše, govorimo o njegovom ktitorstvu, o njegovoj žarkoj želji da ugodi Bogu, koja se pojavljivala kroz cio njegov život. Dokle je bio u snazi, u sili i slavi podizao je veličanstvene svetinje, a kada se primakao kraju svog života i više se usmjeravao ka Nebeskom, nego prema zemaljskom carstvu, lako je predao vlast svome nasledniku i, sa velikom željom da ugodi Bogu, primio monaški čin. Nekada silni i neustrašivi ratnik, Stefan Nemanja od koga se tresao Balkan, se do te mjere smirio da je svojim smirenjem zadivio i svetogorske monahe. NJegovo svetiteljstvo slavi se, skoro, na isti način kao svetiteljstvo Svetog Save, a mi ovdje u Beranama podižemo Sabornu svetinju Episkopije budimljansko-nikšićke, monumentalni hram Svetom Stefanu Nemanji Simeonu Mirotočivom i zato smo uobičajili da ovaj veliki praznik obilježimo duhovnim svečanostima i liturgijskim sabranjima“, besjedio je Episkop.
Naglasio je da sledeće godine proslavljamo veliki jubilej – 800 godina od proglašenja autokefalnosti Srpske pravoslavne Crkve i osnivanja Budimljanske episkopije.
Svečanu Svetosimeonovsku besjedu održao je književnik i novinar Novica Đurić, predsjednik Udruženja književnika Crne Gore. On je ukazao na stanje u današoj Crnoj Gori, u kojoj aktuelna vlast nastoji, ocijenio je Đurić, da sakrije Nemanjine tragove, tragove naše drevnosti u korijenu grada, želeći da ostatke tvrđave preinači u osmansko nasleđe, a Nemanjinu kolijevku u tuđinsko ognjište.
„U tom cilju zaratili su i sa samim Bogom, podmećući Crnoj Gori i njenom svetiteljskom Tronu lažne popove i lažne crkve, dok prave nastoje da uruše i zatru. Da se naša zabludjela braća ičega sjećaju, znali bi da im je država u koju se kunu rođena u Oltaru Srpske pravoslavne crkve, iste one koju hoće da oburdaju sa Rumije, koju su oburdali sa Lovćena…“, rekao je Đurić.
On je dodao da je Nemanja prva stanica na tom putu, naš duboki spomenik bitisanja, naš korjen, naša tapija, koju moramo djeci da predamo, kako bi znali da su u Crnoj Gori svoji na svome.
„Pošavši za sinom na Atos, odrekavši se punih riznica, zamijenivši svijet crnom rizom, silni ratnik skrušeno je priznao prvenstvo sinovog djela, udarajaći nauk, putokaz i visoku lestvicu narodne etike, koja će se kasnije na Kosovu potvrditi izborom Svetog Kneza Lazara – ravnonemanjićkog: “Zemaljsko je za malena carstvo, a Nebesko uvijek i dovjeka“.
„Kao što je Sveti Sava u Panteonu naših svetitelja stariji od Svetog Simeona, tako je i naša duhovnost, vjera i kultura, uvek bila prioritetnija od svih zemaljskih blaga i riznica. Ta poruka je stigla i do ove generacije Srba i opredijelilo kako ćemo se ponašati i na Kosovu Polju, i na Mojkovcu, i na Krusima, i na Nožicama, na svim našim Kajmakčalanima, Vrtijeljkama i Košarama…To je naš putokaz za sva mutna vremena, pa i za ovo vrijeme kojem svjedočimo“, kazao je, između ostalog, Novica Đurić.
U programu svečane akademije učestvovali su: hor „Sveta mati Anastasija“, Jelena Ristić, vokalna solistkinja, Mileta Pantović, narodni guslar, pjevački sastav „Car Dušan Silni“, trio Nastasija Zogović, Milena Peković i Natalija Korać, recitator Vasilije Lekić, a voditelji su bili: Irina Zečević i Vasko Dragović.
