U dubini surovog, dalekog, nepreglednog sibirskog prostranstva smješteno je Bajkalsko jezero, jedinstven hidrološki objekat. „Dragulj Sibira“, njegovo „plavo oko“, „srce Sibira“, samo su neki od nadimaka, koji nam nesumnjivo pokazuju sa kakvom ljubavlju i poštovanjem narodi koji sa njim imaju dodirnih tačaka govore o Bajkalskom jezeru.
Geomorfološki Bajkalsko jezero predstavlja duboku potolinu ispunjenu vodom. Pretpostavlja se da je ono jedno od mnogobrojnih jezera u ovom dijelu Rusije koja su se formirala za vrijeme pleistocena (poslednjeg ledenog doba) kada je klima bila znatno vlažnija.
Danas se jezero vodom hrani pritokama koje je skupljaju sa površine sliva od čak 500.000 km2. Basen smješten u južnom dijelu Sibira uokviren je planinskim lancima, njegov ekosistem je gotovo potpuno nenarušen i po mišljenima mnogih predstavlja najveće prirodno čudo ogromne ruske države.
Iako je „tek“ na devetom mjestu po površini na svijetu, Bajkalsko jezero je najdublje na svijetu (1620 m) i predstavlja ubjedljivo najveći rezervoar slatke vode na našoj planeti.
Procjenjuje se da se oko 1/5 svjetskih zaliha slatke vode nalazi u Bajkalu.
Bistra voda kroz koju se može vidjeti i do 40 m u dubinu, zamrzava se tokom surovih sibirskih zima (najčešće od decembra do maja) a sloj leda dostiže i do 2 m debljine.
Umijeće pecanja kroz pukotine u sloju leda, koje lokalno stanovništvo njeguje, jedan su od najupečatljivijih utisaka koje rijetki turisti ponesu odavde.
Čak i u najtoplijem dijelu godine temperatura vode gotovo nikada ne prelazi 10 podeljak celzijusove skale.
Izvor: zanimljivageografija.rs