Na današnji dan 1943. godine rodio se nezaboravni Gaga Nikolić, Gospodin glumac, šarmer Crvenog krsta i Čubure, nama zauvijek urezan u sjećanje kao Džimi Barka, Flojd, Popaj, Pavle Gvozdenović, Prle…
Gotovo 50 godina, koliko je trajala njegova velika karijera, obožavale su ga sve generacije, a iza njega je ostalo još stotinu filmskih i televizijskih uloga, od kojih se mnoge svrstavaju u antologijska ostvarenja.
Filmska karijera
Filmsku karijeru otpočinje 1964. godine manjom ulogom u filmu “Pravo stanje stvari”, tada je potpisan krštenim imenom Dragoslav Nikolić. Zasluge za izmenu nadimka na mjestu imena duguje grešci na kraju televizijske serije ,,Dovoljno je ćutati” iz 1965. godine kada mu je u kajronu za uloge umjesto imena stavljen nadimak koji će obilježiti njegovu karijeru.
Prvu glavnu ulogu, lik Džimija Barke odigrao je u kultnom filmu Živojina Pavlovića “Kad budem mrtav i beo”. Tu su i likovi u “Tri sata za ljubav”, “Homo homini”, “Život je lep”, “Horoskop”, “Bube u glavi”, “Nacionalna klasa”, “Ko to tamo peva”, “Banović Strahinja”, “Balkan ekspres”, “Poslednji krug u Monci”, “Bure baruta”…, kao i saradnja s najznačajnijim rediteljima od Vlatka Gilića, Miloša Miše Radivojevića, Bore Draškovića, pa do Gorana Markovića, Veljka Bulajića, Lordana Zafranovića, Gorana Paskaljevića, Slobodana Šijana, Emira Kusturice, Srđana Karanovića…
Za glumačka ostvarenja, pored dvije nagrade “Car Konstantin”, Zlatne arene u Puli, Oktobarske nagrade grada Beograda, dobio je i nagradu za životno djelo “Pavle Vuisić”, i Zlatni pečat Jugoslovenske kinoteke.
Gagu smo gledali u najboljoj produkciji srpske televizije u serijalima i zabavnim emisijama “Maksimetar”, “Obraz uz obraz”, “Otpisani”, “Povratak otpisanih”, “Balkan ekspres”, “Porodično blago”, “M(j)ešovit brak”, “Ranjeni orao”, “Jagodići”… Poslednju ulogu odigrao je u filmu i TV seriji “Montevideo, vidimo se”.
U umjetničkoj biografiji legendarnog glumca i jugoslovenske kulturne ikone “Dragan Nikolić, Gospodin mangup” Dejan Mijač je rekao:
,,Bio je jedan od izrazitih, jedna od perjanica svega što je gluma. Nesumnjivo je pripadao eliti, glumačkoj ali i ljudskoj eliti. I nije slučajno da ga je publika odabrala za svoje mezimče”.
Dok je Slobodan Šijan zapisao:
,,Dragan Nikolić je najznačajniji filmski glumac modernog srpskog i jugoslovenskog filma naše generacije. Uspešno se odupirao stavljanju na pijedestal, pretvarajući se da je to što radi najnormalnija stvar na svetu!”
Pozorište
Pozorišnu karijeru je započeo u “Bošku Buha”, zatim nastavio u Beogradskom dramskom pozorištu i Ateljeu 212, u kojem je od 1969. tumačio veliki broj uloga. Zauvijek će ostati upamćena njegova rola u mjuziklu ,,Kosa” gdje tumači lik Bergera. U Jugoslovenskom dramskom pozorištu 1996. godine igrao je u predstavi “Bure baruta”, u ulozi Đoreta.
Jedinstvena ljubav sa Milenom Dravić
Glumicu Milenu Dravić upoznao je 1969. godine na snimanju filma “Horoskop”. Vjenčali su se tajno, 1972. godine u pauzi tokom snimanja filma ,,Kako su se volele dve budale”. Brak su sklopili u Gradskoj upravi Vračar, a kuma sa vjenčanja bila im je glumica Seka Sablić, koju je Nikolić poznavao sa Akademije.
,,A ona jednim pogledom uspe da mi pomeri svet i jednim osmehom popravi dan. I onda me pitaju zašto je volim”, svojevremeno je izjavio Nikolić.
Važili su za najljepši par u Jugoslaviji i zajedno su glumili u velikom broju filmova, kao i u mnogim televizijskim serijama, a publika ih je posebno zavoljela u šou programu ,,Obraz uz obraz”.
,,Sjećam se kad se prvi put ‘zvanično’ pojavio u Ateljeu 212 na jednoj premijeri sa Milenom Dravić. Pričalo se i pisalo se da se ‘viđaju’, da su ‘zajedno’. Priče su prestale kad su se pojavili i u punom sjaju ‘ozvaničili’ ljubav – koja još uvijek traje i trajaće vječno jer je ljubav veća i duža od života”, napisao je Dušan Kovačević u pomenutoj knjizi.
Dragan Nikolić preminuo je 11. marta 2016. godine nakon duge i teške bolesti na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu. Komemoracija povodom smrti doajena srpskog glumišta održana je 14. marta u prepunoj dvorani Ateljea 212 na sceni ,,Mira Trailović”. Od dragog kolege i prijatelja oprostili su se Rade Šerbedžija, Dragan Bjelogrlić, Jelisaveta Seka Sablić, Radoslav Zelenović, Vojislav Brajović i dr. Sahranjen je istog dana u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
,,Bio je najveći laf beogradskog asfalta. Zaljubili smo se u to tamno lice koje je na platnu postajalo belo kao sneg, a oči tamne. Posebno lice u igri svetla i tame, koje se godinama nije menjalo. Sve uloge su imale nešto zajedničko – iskrenost. Voleo je i beskrajno se radovao životu i glumi”, rekao je tada Šerbedžija.
Na špici filma u kojem je Gospodin glumac igrao svoju prvu veliku ulogu pisalo je:
,,I kad budem mrtav i beo, ja bih ipak hteo da kakva-takva svetiljka budem”.