Izolacija podrazumijeva način izdvajanja inficiranih lica tokom perioda zaraznosti na takav način i pod takvim uslovima da se spriječi ili ograniči prenos uzročnika zarazne bolesti sa inficiranog lica na osjetljiva lica.
“Izolacija može biti: Respiratorna – kod oboljenja koja se prenose vazdušno kapljičnim putem ( grip, tuberkuloza, male boginje i.t.d) i podrazumijeva smještaj bolesnika u jednokrevetnu sobu sa negativnim pritiskom i nošenje zaštitne uniforme za jednokratnu upotrebu prilikom boravka u sobi. Izolacija kod bolesti koje se šire kontaktnim putem- smještaj bolesnika u jednokrevetnu sobu uz obavezno nošenje zaštitne uniforme za jednokratnu upotrebu. U oba slučaja neophodna je tekuća i završna dezinfekcija kao i obavezna higijena ruku”, kazao nam je dr Admir Šabanović, epidemiolog u Domu zdravlja Bijelo Polje.
Izolacija može biti i preventivna – izolacija je mjera koja se primjenjuje kod imunokompromitiranih osoba sa ciljem da se spriječi njihovo obolijevanje od zaraznih bolesti.
“Kućna izolacija obavlja se najčešće tokom masovnih epidemija i pandemija kod bolesnika koji imaju lakšu kliničku sliku. Bolesnik mora da bude izolovan u zasebnoj sobi, liječenje bolesnika sprovodi samo jedna osoba, predložena od strane ukućana. Kohortna izolacija sprovodi se u bolničkim uslovima kada se više oboljelih sa istom dijagnozom ( zaraznom bolešću ) smješta u jednu sobu zbog nedostatka prostora”, kaže Šabanović.
Nasuprot izolaciji, karantin je mjera kada se zdravim osobama ograničava kretanje i utvrđuju obavezni pregledi zbog sumnje da su bili u kontaktu sa oboljelom osobom od karantinske bolesti ili su dokazano bili u kontaktu.
“Dužina karantina određuje se na osnovu trajanja maksimalne inkubacije određene zarazne bolest”, zaključio je on.