Možda će višegodišnje rezultatsko posrtanje Fudbalskog kluba Berane biti zaustavljeno već naredne sezone. Možda će nekadašnji poznati fudbalski kolektiv u nekoj od narednih sezona reinkarnirati igru i rezultate na način kako je to nekada bio kadar da uradi. Možda će FK Berane, ponovo, biti prvoligaš. Možda!?
Ništa što je vezano za postojanje tog kluba, nije postalo konačno na kraju fudbalske drugoligaške sezone 21/22. Ali, bilo kako bilo, jedino je izvesno da ovakav (ne)rad i (ne)odgovornost ne smije biti prisutna klubu, kao prethodnih nekoliko godina. Naravno, pod pretpostavkom da Opština Berane, kao osnivač, i članovi Uprave kluba, oni koji direktno rukovode radom u njemu, budu znali šta hoće da ostvare sa najstarijom institucijom u gradu i kako da do tog cilja stignu.
Ako cilj nije da i taj klub nestane sa scene. Kao neke drugi sportski kolektivi ili institucije, koje su ugašene ili su preseljene u druge opštine!
To, kako zbog tradicije postojanja kluba 102. godine ( inače zbog neozbiljnosti osnivača- Opštine i Uprave kluba, rijetko vrijedan jubilej ne samo za crnogorske, već i šire prostore, 100. godina postojanja, nije obilježen), tako i zbog hiljada fudbalera, stotina trenera i članova uprave kluba, te desetina hiljada navijača koji su generacijama ugrađivali znoj, povrede, znanje, aplauze, smijeh, suze i podršku u afirmaciju kluba.
A rezultatsko, i ne samo rezultatsko, posrtanje FK Berane najvidljivije je upravo na kraju sezonu 2021/22. Klub je takmičenje završio na sedmom mjestu na tabeli u konkurenciji deset ( drugoligaških) klubova, uz ostvareni skor 12 pobjeda, šest neriješenih rezultata i 18. poraza, sa osvojenih 42. boda. Taman koliko je potrebno da se osigura opstanak u ligi! Drugoj! Da ne bude zabune.
Ostvareni rezultat neki će, možda, ocijeniti čak i kao uspjeh. Makar i relativan. Mnogi, sigurno, kao neuspjeh. Ono u čemu će se složiti i jedni i drugi, jeste da je taj rezultat na trenutnom nivou grada koji Klub predstavlja. Na nivou druge lige. U svim sferama života, a ne samo sporta.
No, da ostale sfere ostavimo po strani i vratimo se sportu i, za ovu priču, fudbalskom klubu. Ako se analizira stanje od početka sezone, od prošle jeseni, do danas, kada je Prvenstvo završeno, treba se zapitati: da li je prije godinu dana neko mogao da očekuje nešto više od kluba u kojem niko, čak ni oni koji upravljaju njime, nijesu znali ni šta je cilj, osim pukog nastupa takmičarske ekipe.
Borba za veći plasman, vidi se po ostvarenom, to nije bila. Ili su, možda, povlačeni naopaki potezi. Iz neznanja ili namjere, manje je bitno. Kada takmičarski pogon predstavlja „kolonija“ od desetak osrednjih, čak i slabih, drugoligaških fudbalera sa strane, inače angažovanih kao „pojačanja“, a kompletna jedna postava fudbalera iz Berana, ne slabijeg kvaliteta od takozvanih „pojačanja“, nastupa za klubove iz okruženja, onda otpada i priča o stvaranju ekipe na duže staze, koju bi trebalo da čine „naša djeca“.
Ako tome dodamo, da se nastavila praksa angažovanja trenera kojima se jasno ne iznosi šta se od njih traži, čime se nastavlja sa neodgovornom praksom evidentnom u zadnjih desetak godina, gdje niko u klubu i nizašta ne odgovara, onda je jasno da ovakav fudbalski klub ne treba ni manje poznatim fudbalskim sredinama od Berana, a ne gradu koji je, kroz istoriju, davao reprezentativce bivših SFRJ, SRJ, ali i aktuelne reprezentativce Crne Gore.
Treba podsjetiti da su rezultatske turbulencije nastupile od takmičarske 2013/14 godine, kada je FK Berane izborio (po treći put) prvoligaški status. Od tada do danas, za osam godina, imenovana su tri predsjednika kluba, angažovano osam trenera i dovodeno više od 50 „pojačanja“. Ukupno, za osam sezona za funkcionisanje kluba potrošeno je oko milion eura novca građana Berana! A, usljed ostvarenih rezultata, klub se „šetao“ od regije do drugoligaškog takmičenja. Bet stvorenog ijednog novog značajnog fudbalskog imena, pa bi se moglo reći da je milion eura bačen niz Lim!
I za ostvarene katastrofalne rezultate neko će, možda, tražiti opravdanje. Makar i djelimično. A u tom slučaju, najlakše ih je tražiti u mlađim selekcijama. Međutim, u ovom slučaju, na žalost, i taj mogući alibi otpada. Jer, na primjer, u FK Berane ne postoje čak ni sve mlađe selekcije kluba koje su se, sada već bivše takmičarske sezone, nadmetale u svom rangu takmičenja.
Kada se tome doda podatak, da je nakon fuzije FK Berane sa nekadašnjim, relativno uspješnim, FK Radnički, obavljenom prije četiri godine, kojom je i taj sportski kolektiv ugašen, rezultat je još porazniji.
Rasturena je tada i najtalentovanija generacija beranskih fudbalera u posljednjih desetak godina. Neki od njih napustili su sport. Neki su prešli u druge sredine.
Takvi, beranski fudbalski virtuozi, koji, usljed negativne sportske selekcije u gradu iz kojeg su potekli, za razliku od naših “pojačanja” i sugrađana, pojačavaju druge klubove, igraju u u većem rangu takmičenja, čak i u inostranstvu, gdje svoj talenat i umijeće, iz nedjelje u nedjelju proveravaju i iskušavaju u sudarima sa sebi ravnima, a često i sa boljima od sebe, očigledno, nijesu trebali FK Berane!
S druge strane, u FK Berane i Opštini su se začaurili bedemom Druge lige Crne Gore i ne dozvoljavaju, iz neznanja, sujete ili namjere, da ništa novo i njima nepoznato poremeti jalovu egzistenciju u klubu.
Iz tog razloga, “naša djeca”, da ponovimo floskulu kojom su se prije nekoliko godina koristili opštinari i oni koji su rukovodili klubom, a koja su na vrijeme pobjegla iz sredine u kojoj je život pretvoren u službu dnevne politike i u kojoj vlada atmosfera narcisoidne svijesti o sopstvenim važnostima, postižu uspjehe na strani.
Na njihovo mjesto dolaze “pojačanja”- isluženi drugoligaški fudbaleri ili I oni koji su i ispod tog nivoa, da igraju na najboljem fudbalskom terenu u Crnoj Gori.
Da ih sa jedne od najljepših tribina u državi, zbog loših rezultata, posmatra sve manji broj gledalaca.
Da ih treneri “sa vizijom i koncepcijom”, koji se za ne male pare, a bez rezultata, angažuju kako bi, dovođenjem takvih, “krpili” sastav. Da oni koji, umjesto da “igraju lopte” po prigradskim poljanama, trče za fudbalskom “buba marom” obasjani reflektorima jednog od najljepših stadiona u Crnoj Gori!
A ti reflektori gradskog stadiona, možda su i jedino što danas svijetli u beranskom fudbalu. Sve ostalo je mrak!
Saša Radunović
Izvor: Espona