Posle 2019. godine, kada je globalna ekonomija ostvarila najskromniji rast još od velike svetske finansijske krize 2008-2009, većina međunarodnih organizacija i ekonomista očekuje da će trend stagnacije biti nastavljen i u 2020. godini, piše portal Blic Biznis.
Kao posebno otežavajuće okolnosti navode se, prije svega, sve izvesniji Bregzit, čije se ekonomske posljedice po EU i Veliku Britaniju, ali i po globalnu ekonomiju, mogu samo naslućivati. Ostaje neizvjesno i da li će SAD i Kina ipak postići “primirje” u njihovom trgovinskom ratu, koji je ostavio veoma negativne posledice na globalnu trgovinu u 2019. godini.
Pitanje je i hoće li se ekonomske sankcije, kao model političkog pritiska, manje koristiti u međunarodnim odnosima, jer je vidljivo da nanose štetu svim stranama, što se vidjelo na primjeru sankcija SAD i EU prema Rusiji, kao i američkih sankcija protiv gasovoda “Sjeverni tok 2”.
Procjene Evropske centralne banke (ECB) govore da bi bruto društveni proizvod zemalja Eurozone mogao u 2020. godini da poraste samo 1,1 odsto, što je manje i od skromih 1,2 odsto u 2019. godini, a prilično daleko od 2,4 odsto iz 2017.
Pojedini ekonomisti, koje je anketirao Fajnenštel tajms, smatraju da bi rast u Eurozoni mogao da bude i manji od jednog procenta.
Posebno zabrinjavaju tendencije usporavanja privrednog rasta u nekim od ekonomski najmoćnijih zemalja EU, poput Nemačke i italije. Činjenica je da i kineska ekonomija usporava, istina na nivou od 5-6 odsto, tako da država više nije tako moćna “lokomotiva” koja može da vuče svjetsku ekonomiju naprijed. Slabe su nade da bi se i pojedine značajne ekonomije, poput Venecuele, Argentine i Irana, mogle brzo oporaviti, neke i zbog sankcija koje ih pritiskaju.
Ni od ruske privrede se ne može puno očekivati, osim eventualno skromnog oporavka, zbog još uvijek važećih američkih i evropskih ekonomskih sankcija. Bilo je ekonomista, poput Nurijela Rubinija, koji su najavljivali novu globalnu finansijsku krizu, nalik onoj iz 2008. godine, i koji su upozoravali na narastajući javni dug razvijenih država, posebno SAD. Više je, ipak, onih koji smatraju da je stagnacija svjetske ekonomije realnost, a da je nova globalna finansijska kriza malo vjerovatna.