Jedna od stvari koja čini da knjige imaju tako moćan uticaj na nas čitaoce leži u tome što nam one dopuštaju da čitanjem upoznamo druge kulture i doživimo stvari koje inače nikada ne bismo uspijeli da doživimo u sopstvenom životu, prenosi sajt kultivisese.rs.
S tim na umu, da li biste željeli da malo proširite svoj čitalački svijet? Možda biste željeli da se malo udaljite od knjiga koje čita cijeli svijet.
Ako želite, evo predloga. Jedan korisnik sajta Reddit, sa nadimkom Backforward24, došao je na zanimljivu ideju da sačini književnu mapu svijeta.
Svaku zemlju na mapi predstavlja ona knjiga koja je po uvreženom mišljenju njena najpoznatija ili najvažnija knjiga. Prateći takvu logiku, neki primjeri mogu se okarakterisati kao očekivan izbor.
Tako Tursku predstavlja “Zovem se Crveno” Orhana Pamuka, Francusku Aleksandar Dima Otac i njegov “Grof Monte Kristo”, Kolumbiju “Sto godina samoće” Gabrijela Garsije Markesa, Grčku Homerova “Ilijada”, a Njemačku “Budenbrokovi” Tomasa Mana.
Naravno, o ovakvom izboru može se raspravljati. Štaviše, reklo bi se da su sve liste ovakvog tipa pre svega stvar ličnog ukusa i da su izrazito subjektivne. Na ovoj mapi, Rusiju, na primer, predstavlja Tolstojev “Rat i mir”, iako bi je vrlo lako moglo predstavljati neko od brojnih djela Dostojevskog.
Isto tako, Ujedinjenom Kraljevstvu kao predstavnik dodijeljena je knjiga “Ponos i predrasude” Džejn Ostin, mada vjerovatno postoje i oni koji bi na njeno mjesto prije stavili neko djelo Dikensa ili, još bolje, Šekspira.
Kad već govorimo o izboru, budimo iskreni, Španiju bi zapravo trebalo da predstavlja Servantesovo remek-djelo “Don Kihot”, a ne “Sjenka vjetra” Karlosa Ruiza Zafona. Ipak, valja imati na umu da je ova mapa samo odraz ličnog ukusa anonimnog autora.
Međutim, možda najinteresantniji dio ove mape vidi se kad se dođe do Afrike, Južne Amerike ili Azije. Zašto? Pa vjerovatno zato što je čitalačka publika mahom slabo upoznata sa djelima koja nam dolaze iz ovih dijelova svijeta.
Većina nas je čula za klasike književnosti zapadnog svijeta, ali da li ste čuli za knjige “Ja sam taksi” Debore Elis, ili pak “Antiljudi” Sonija Labua Tansija?
Ipak, nas bi kao čitaoce najviše mogla zanimati književnost našeg regiona. Zanimljivo je da Srbiju ne predstavlja naš jedini nobelovac Ivo Andrić i njegov krunisan roman “Na Drini ćuprija” nego još jedan biser srpske književnosti – “Hazarski rječnik” Milorada Pavića.
Tu stvari postaju i blago nejasne, jer što je teritorija neke zemlje manja, to se korice knjige koja je predstavlja manje vide, pa je malo teže rastumačiti izbor autora. Srećom, autor je uz mapu priložio i spisak, pa je lakše snaći se. Tako dolazimo do toga da Crnu Goru, na primjer, predstavlja “Crna Gora: roman” Milovana Đilasa, Hrvatsku “Kafe Evropa” Slavenke Drakulić, a Bosnu i Hercegovinu “Zlatin dnevnik” Zlate Filipović.
Lista svakako ima svojih slabijih djelova, te joj je lako naći mane. Ipak, ovakva ideja može inspirisati svakog čitaoca da i sam sastavi sličnu listu po svom izboru.