Dožić Gavrilo srpski Patrijarh (Vrujci u Morači, 17. maja 1881 – Beograd, 7. maja 1950). Gimnaziju učio u Beogradu, bogoslovsko-učiteljsku skolu u Prizrenu i Carigradu, više teoloske skole u Atini. Godine 1911. izabran za Mitropolita raško-prizrenskog, a 1913. postavljen za Mitropolita obnovljene pecke eparhije.
U vrijeme Prvog svjetskog rata otisao dobrovoljno u crnogorsku-sandžačku vojsku, đe je organizovao akciju Crvenog krsta. Godine 1920. izabran za cetinjskog Mitropolita, a 1938. za srpskog Patrijarha. Bio na čelu delegacije koja je 1918. donijela u Beograd odluku nelegitimne Velike narodne skupštine u Podgorici o ujedinjenju Crne Gore i Srbije. Bio interniran od Austrijanaca u Prvom, a od Njemaca u Drugom svjetskom ratu.
Po završetku rata, Patrijarh Gavrilo se zbog nove vlasti ne vraća odmah u zemlju, nego tek nakon pregovora. Arhijerejski Sinod je 14. jula 1945. godine preko Ministarstva unutrašnjih poslova DFJ uputilo pismo Patriajrhu u kome ga moli da se što priije vrati u otadžbinu. 10. avgusta patrijarh je iz Rima stigao u Prag, te moli da mu se pošalje neko ko će ga dopratiti u Beograd. Patrijarh Gavrilo je stigao iz Praga avionom u Beograd u pratnji protojereja Ive Kaluđerovića dana 14. novembra 1946. godine. Odmah po dolasku preuzeo je sve dužnosti Partijarha
Patrijarh Gavrilo je umro 7. maja 1950. u Beogradu. Sahranjen je u beogradskoj Sabornoj crkvii, u južnom dijelu hrama, u neposrednoj blizini kneza Miloša i kneza Mihaila Obrenovića