Vuković Gavro crnogorski vojvoda ( Lopate, kod Lijeve Rijeke 1852 – Đurđevi Stupovi 1927).. Osnovnu školu učio je u manastiru Đurđevi Stupovi kod Berana i na Cetinju. Gimnaziju je započeo u Nici, maturirao u Beogradu 1869, diplomirao pravo na Velikoj školi u Beogradu 1873.
On je prvi diplomirani pravnik iz Crne Gore. U toku studija ističe se osobitim smislom za pravne nauke. Njegov teorijski rad “Istorijski razvitak pravne svojine od rimskog doba pa do danas, dobio je nagradu akademijskog Saveta, iz fonda koji je odredio kralj Milan za podsticanje darovitih studenata za naučna istrazivanja.
Po završetku studija vratio se u Crnu Goru, đe zauzima visoke položaje i radi veoma odgovorne poslove. Postavljen je za sekretara Senata 1874. Ubrzo je postao član Velikog suda. Učestvuje u ratovima 1876-1878, vršeći odgovorne dužnosti. Po završetku velikih ratova, u eri složenih diplomatskih zapleta i pregovora sa Portom oko izvršenja odluka Berlinskog kongresa, imenovan je za poslanika u Carigradu sa veoma delikatnom dužnošću.
Poslije nekoliko uspjesno obavljenih diplomatskih misija postao je ministar inostranih poslova Crne Gore. Na tom polozaju ostao je od 1889. do kraja 1905. godine. Od 1906-1908. predsjednik je Državnog savjeta. Na ovoj dužnosti je i penzionisan. Dva puta je biran za narodnog poslanika i to 1906. i 1914. godine. Poslije nelegitmne Podgoričke Skupštine 1918. neko vrijeme je bio opunomoceni ministar Kraljevine SHS u Carigradu. Umro je 1928. i sahranjen kod manastira Đurđevi Stupovi. Objavio je “Memoare”.