Bijeli luk ili češnjak vrlo je česta začinska biljka. On je u narodu poznat kao lijek za sve. Za vrijeme raznih epidemija tifusa, kolere, kuga, dizenterije, gripa i uopšte kad god se javljao velik pomor naroda od zaraznih bolesti, uvijek je kao preventivno i ljekovito sredstvo preporučivan i svakodnevno upotrebljavan.
Malo je biljaka kojima se pridaje tolika važnost i u koje se ima potpuno poverenje. U narodnoj i u naučnoj medicini posljednjih godina bijeli luk se upotrebljava za liječenje velikog broja vrlo raznovrsnih bolesti, kako unutrašnjih, tako i spoljašnjih.
Bijeli luk se u narodnoj medicini koristi za liječenje organa za disanje, oboljelog srca i krvnih sudova (aterioskleroze), živčanih bolesti, glavobolje, nesvjestice i slično, zatim liječenje organa za varenje, koristi se protiv crijevnih parazita, za liječenje kožnih bolesti, kospopada i ustobolje, bolesne džigerice.
Bijeli luk se sve više i raznovrsnije upotrebljava u naučnoj medicini. Osim galenskih, izrađuju se i preparati u farmaceutskoj industriji. Upotreba u naučnoj medicini uglavnom se poklapa sa primjenom u narodnoj. Ulazi u sastav raznih preparata za izazivanje apetita, za jačanje, kao stimulans nervnog sistema (u SAD), protiv visokog krvnog pritiska, aterioskleroze i dječjih glista, kao efikasno antiseptično preventivno sredstvo protiv raznih zaraznih bolesti (tifus, grip, difterija, kolera), protiv hroničnog bronhitisa, velikog i običnog kašlja kao ekspektorans, u obliku kašice za liječenje čireva i uboja, a za vrijeme II svjetskog rata i za sprečavanje zagnojavanja rana, protiv peruti i opadanja kose i dr.