Međunarodni dan žrtava prisilnih nestanaka tradicionalno se obilježava 30. avgusta svake godine.
Ovo je dan koji je stvoren da skrene pažnju na sudbinu pojedinaca koji su zatvoreni na mjestima i u lošim uslovima nepoznatim njihovim rođacima i/ili pravnim zastupnicima.
Impuls za taj dan došao je od Latinoameričke federacije udruženja za srodnike pritvorenih-nestalih (Federación Latinoamericana de Asociaciones de Familiares de Detenidos-Desaparecidos, ili FEDEFAM), nevladine organizacije osnovane 1981. u Kostariki kao udruženje lokalne i regionalne grupe koje aktivno rade protiv tajnog zatvaranja, prisilnih nestanaka i otmica u nizu latinoameričkih zemalja.
Rad na tajnom zatvaranju važan je dio aktivnosti brojnih međunarodnih tijela i organizacija u oblasti aktivizma za ljudska prava i humanitarne pomoći, uključujući na primjer Amnesty International (AI), Ured visokog komesara Ujedinjenih nacija za ljudska prava. (OHCHR) i Međunarodni komitet Crvenog krsta (ICRC). Međunarodni dan nestalih je prilika da se istakne rad ovih institucija, podigne svijest javnosti, te pozovu na donacije i volontere.
Među tim agencijama, MKCK ima dodatne privilegije zbog svog posebnog statusa kao nevladinog suverenog entiteta i njegove stroge politike neutralnosti. U nekim slučajevima, MKCK je jedina institucija kojoj je odobren pristup određenim grupama zatvorenika, čime se omogućava minimalni nivo kontakta i inspekcije njihovog tretmana. Za pogođene porodice, poruke koje prenosi MKCK često su jedini nagoveštaj o sudbini ovih zatvorenika.
Posjeta zatvorenicima u vezi sa sukobima i omogućavanje im da obnove i održe kontakt sa svojim porodicama, veoma je važan dio mandata MKCK-a. Ali definicija nestalih ili nestalih ide daleko dalje od žrtava prisilnog nestanka. Uključuje sve one čije su porodice izgubile kontakt zbog sukoba, prirodnih katastrofa ili drugih tragedija.
Ovi nestali mogu biti pritvoreni, zaglavljeni u stranim zemljama, hospitalizovani ili mrtvi. Kroz svoje usluge traženja i rad sa 189 nacionalnih društava Crvenog krsta i Crvenog polumeseca širom sveta, MKCK nastoji da dobije informacije o njihovoj sudbini u ime njihovih porodica. Podsjeća vlade i druge grupe na njihove obaveze da poštuju pravo porodica da znaju sudbinu svojih najmilijih. Takođe radi sa porodicama nestalih kako bi im pomogao da reše svoje posebne psihološke, socijalne pravne i finansijske potrebe.
Zatvor pod tajnim ili neizvjesnim okolnostima predstavlja teško kršenje nekih koncepcija ljudskih prava, kao i, u slučaju oružanog sukoba, međunarodnog humanitarnog prava. Generalna skupština Ujedinjenih nacija usvojila je Deklaraciju o zaštiti svih osoba od prisilnog nestanka kao rezoluciju 47/133 18. decembra 1992. godine. Procjenjuje se da se tajni zatvor prakticira u oko 30 zemalja. Radna grupa OHCHR-a za prisilne ili nedobrovoljne nestanke registrovala je oko 46.000 slučajeva ljudi koji su nestali pod nepoznatim okolnostima.
Dana 30. avgusta 2007. godine, stotine filipinskih rođaka i pristalica desaparecidosa, uglavnom aktivista, nestalih nakon što su ih oteli ili ubili filipinske snage sigurnosti, protestovale su protiv vlade povodom obilježavanja Međunarodnog dana nestalih. Edita Burgos se prisjetila svog nestalog sina Jonasa, člana Seljačkog pokreta Filipina.
Dana 30. avgusta 2008. godine, Međunarodna koalicija protiv prisilnih nestanaka, koja okuplja organizacije članova porodica i organizacije za ljudska prava iz cijelog svijeta, udružila se u globalnoj kampanji za promociju ratifikacije Međunarodne konvencije za zaštitu svih osoba od prisilnih nestanaka.