Đakomo Leopardi, italijanski pisac, najveći lirski pjesnik italijanskog romantizma i jedan od najznačajnijih u evropskoj poeziji 19. vijeka, rođen je 29. juna 1798. godine.
Bio je prvi sin grofa Monalda i Adelaide Antiči. Već u desetoj godini života Leopardi započinje sa “ludačkim i očajničkim učenjem” u očevoj biblioteci. Prekomjerno bavljenje knjigom uskoro dovodi do ozbiljnih zdravstvenih problema (pati od skolioze) što će u znatnoj mjeri da utiče na formiranje Leopardijevog pogleda na svijet.
Treba uvijek imati na umu da pesimistička književnost Leopardija u osnovi ne sadrži razrađen filozofski sistem o uzaludnosti i nepotrebnosti življenja, već ona predstavlja krik čovjeka koji je uvijek žudio za životom.
Leopardijeva poezija I proza ne predstavljaju negaciju života, već žudnju za životom koja je uskraćena pojedincima.
Najznačajnija njegova djela su: “Silviji”, “Ljubav i smrt”, “Zibaldon” i dnevnik “Misli”.
Leopardijev život ugasio se 14. juna 1837. godine u Napulju.