Crnogorski kralj Nikola Petrović Njegoš rođen je 19. oktobra 1841. godine. Školovao se u Parizu. Šezdesetih godina XIX vijeka kao pjesnik sarađuje u omladinskim časopisima i prihvata nacionalno-oslobodilačke ideale Ujedinjene omladine srpske. Bio je vladar Crne Gore od 1860. do 1918. godine, najprije kao knez od 1860. do 1910. i kralj od 1910. do 1918. godine.
Na čelu sa njim Crna Gora vodi oslobodilačke ratove protiv Turaka 1862; pod pritiskom naroda, 1875. Nikola pomaže ustanak u Hercegovini, a u savezu sa Srbijom objavljuje rat Turskoj 1875. godine. U ratu su Crnogorci odnijeli nekoliko značajnih pobjeda, najveću na Vučjem dolu. Iako je intervencijom Austrougarske rat lokalizovan, Crnoj Gori je priznata nezavisnost, teritorija je uvećana i dobila je izlaz na more, što Nikola Petrović oduševljeno pozdravlja pjesmom “Moru”.
Nikola Petrović je 1881—1882. pomagao novi ustanak Srba u Hercegovini protiv Austrougarske. Bio je komandant crnogorske vojske u balkanskim i u Prvom svjetskom ratu. Lično je odgovoran za kapitulaciju Crne Gore 1917. godine. U unutrašnjoj politici bio je autokrat, protiv liberalnih ideja i osnovnih demokratskih sloboda. Poslednjih godina Nikola Petrović vlada autoritarno, napustivši ideale svoje mladosti i zbog samovolje, despotizma i dinastičke sujete dolazi u sukob sa rodoljubima. Odlukom Podgoričke skupštine, 26. novembra 1918. godine, prinuđen je da napusti prijesto.
Nikola Petrović pisao je pjesme, uglavnom rodoljubive, zatim epske spjevove, i drame u stihu, među kojima je najpoznatija i najizvođenija Balkanska carica, a bio je poznat i kao izuzetan besjednik. Najveću slavu stekao je svojim spjevovima, kao nasljednik velikog prethodnika, Petra II Petrovića Njegoša, i to onog iz Pustinjaka cetinjskog i Seobodijade. Nikola Petrović je bio omiljen i popularan ne samo kod svojih zemljaka u Crnoj Gori već i u drugim srpskim zemljama.
Pjesmu “Onamo, ‘namo” ispjevao je 1866, neposredno posle sklapanja saveza sa knezom Mihailom Obrenovićem za zajedničku borbu Srbije i Crne Gore za oslobođenje srpskog naroda od Turaka. Pjesmu je Bogdan Popović unio u Antologiju novije srpske lirike (1911). Štampana je i u antologijama rodoljubive poezije Pjesme domovini Trifuna Đukića (1938), kao i u drugim antologijama srpskog rodoljubivog pjesništva. Pesma “Onamo, ‘namo” obezbijedila je svome autoru lijepo mesto u krugu poznih srpskih romantičara.