Julije Cezar prvog januara 46. p. n. e. godine uveo je Julijanski kalendar (ili stari kalendar) koji predstavlja reformu i zamjenu za rimski kalendar.
Ediktom je stupio na snagu prvog januara 45. p. n. e. godine i bio je predominantan kalendar u rimskom svijetu, većem djelu Evrope i evropskim kolonijalnim naseljima u Amerikama, sve dok nije zamijenjen novim gregorijanskim kalendarom koji je proglasio papa Grgur XIII 1582. godine.
Prethodno je zamijenjen na Balkanu, Maloj Aziji, Bliskom istoku i Sjevernoj Africi Istočnoromejskim (vizantijskim) kalendarom 988. godine za vrijeme vladavine Vasilija Drugog.
Na prvom vaseljenskom saboru u Nikeji 325. godine hrišćanska crkva je prihvatila julijanski kalendar za svoj zvaničan kalendar. Matematički obrazac (algoritam) kalendara predstavlja rješenje helenističkog astronoma Sosigena iz Alekandrije, koji je pod uticajem grčke kraljice Egipta Kleopatre VII usvojio Julije Cezar, po kojem kalendar i nosi ime.
Julijanski kalendar ima regularnu godinu koja sadrži 365 dana svrstanih u 12 mjeseca. Prestupni dan se pridodaje u februaru svake 4 godine. Julijanska godina prosječno je duga 365,25 dana.