Jedan od najznačajnijih srpskih pisaca 20. Vijeka Miloš Crnjanski preminuo je 30. novembra 1977. godine.
Crnjanski je rođen 26. oktobra 1893. godine u Čongradu, u Austrougarskoj (danas Mađarskoj), u osiromašenoj građanskoj porodici, a odrastao u Temišvaru, u patrijarhalno-rodoljubivoj sredini koja će mu kult Srbije i njene prošlosti usaditi u dušu kao najdražu relikviju.
Najdublje i najtrajnije senzacije svojih dječijih i dječačkih godina doživljavao je u tipično srpskim nacionalnim i vjerskim sadržajima: crkvena škola, ikona Svetoga Save, tamjan, pravoslavno srpsko groblje sa ritualom sahrane i zadušnica, večernje priče i pjesme o Srbiji, hajdučiji i nabijanju na kolac — sve se to u dječakovim emocijama pretvaralo u trajan nemir i nepresušan izvor nada, radosti, sumnji, razočaranja i podizanja.
Borio se u Prvom svjetskom ratu u austrougarskoj uniformi, pri čemu je ranjen, a veći dio ratnih godina je proveo u bečkoj bolnici. Period od 1935. do 1941. godine proveo je u diplomatskoj službi u Rimu i Berlinu, nakon čega se preselio u London i, kasnije, dobio britansko državljanstvo. Sredinom šezdesetih godina prošlog vijeka vratio se u Jugoslaviju.
Miloš Crnjanski preminuo je 30. novembra 1977. u Beogradu. Testamentom je svoju zaostavštinu poklonio Narodnoj biblioteci Srbije, a sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju.
Od njegovih djela se, svakako, najviše ističu “Seobe”, a u red bisera srpske literature spadaju “Dnevnik o Čarnojeviću”, “Druga knjiga Seoba”, Roman o Londonu”, zatim zbirka “Lirika Itake”, a tu su i drame “Nikola Tesla”, “Maska” i “Konak”. Ne treba zapostaviti ni njegove slavne poeme “Lament nad Beogradom”, “Serbija” i “Stražilovo”.