Francuski filozof, pisac i istoričar Fransoa Mari Arue, poznat kao Volter, rođen je 21. novembra 1694. godine. Bio je jedan od najznačajnijih mislilaca evropskog prosvjetiteljstva u 18. Vijeku.
Njegov filozofski stav je bila borba protiv religijskog fanatizma. Ove ideje je predstavio 1759. i pritom nabrojao zla i zločine koje stvara zvanična Crkva. Za Voltera, progres društva i civilizacije nije moguć bez tolerancije. Njegov veliki protivnik je bilo hrišćanstvo i Rimokatolička crkva. Protivnici su ga optuživali za podrivanje prestiža crkve, a time i monarhije, što vodi opštoj degradaciji morala.
Fransoa Mari Arue je najmlađe i jedino preživjelo od petoro djece Fransoa Aruea, pisara i blagajnika, i Marije Margarite Omar, porijeklom iz plemićke porodice iz provincije Poatu. Kao mladić, pohađao je jezuitsku gimnaziju i počeo da studira pravo, koje je kasnije napustio. Zbog uvrede regenta Filipa Orleanskog bačen je u tamnicu Bastilju gdje provodi godinu dana. Tu je napisao tragediju „Edip“, čije ga je prvo izvođenje proslavilo. U periodu 1717—1726. u Parizu doživljava velike književne uspjehe.
Zbog intrigi protjeran je iz Francuske 1726., pa odlazi u Englesku gdje provodi tri godine. Tu je proučavao političke i prirodne nauke, filozofiju i književnost. Zbog izdavanja svojih „Filozofskih pisama“ ponovo je protjeran 1734., i sklanja se u Lorenu kod Markize de Šatele sa kojom je živio 15 godina. Njih dvoje su sakupili ogromnu biblioteku i zajednički izvodili naučne eksperimente inspirisane radovima Isaka Njutna. Godine 1751. odlazi kod kralja Fridriha II u Potsdam, ali su se njihovi odnosi zaoštrili, tako da se 1753. naselio u Švajcarskoj. Sa preko 70 godina, u izbjeglištvu daleko od Pariza, u dvorcu Fernej, pisao je članke u kojima se sam borio protiv religijske netolerancije. Stvorio je ogromnu reputaciju među prosvjećenim elitame Evrope. Kada se vratio u Pariz 1778. narod ga je pozdravljao ovacijama: „Ovo je Don Kihot nesrećnih!“.
Volter nije, za razliku od većine svojih savremenika, pristalica republike. On smatra da će se ideje prosvjetiteljstva ostvariti nastojanjima prosvjećenog djela vladajućih elita. Njegov ideal je umjerena i liberalna monarhija. Često je boravio na dvorovima vladara. Volio je luksuz, bankete i zadovoljstva učene konverzacije, koju je, uz teatar, smatrao vrhunskim dostignućem društvenog života. Materijalno bogatstvo je za njega bila garancija slobode i nezavisnosti pisca. Kao vješt manipulator sa novcem i prijatelj uticajnih finansijera, uspio je da sakupi bogatstvo od čije rente je živio. Bio je hronično lošeg zdravlja, vjerovatno na psihosomatskoj osnovi, ali je zadržao energiju i svježinu duha sve do svoje smrti u 84. godini. Volter je, zajedno sa svojim suparnikom Žan Žakom Rusoom, smatran pretečom Francuske revolucije. Francuska republika ga i danas smatra oličenjem ideala laičke države.