Austrijski kompozitor Anton Vebern rođen je trećeg decembra 1883. godine. Jedan je od najznačajnijih predstavnika bečke atonalne škole i ekspresionizma u muzici. U vrijeme nacizma njegova djela bila su zabranjena, a pedesetih godina XX vijeka postao je uzor generaciji kompozitora koji su u njegovoj muzici nalazili ideje za punktualizam i elektronsku muziku.
Vebern spada u red ključnih stvaralaca dvadesetog vijeka čija je poetika promijenila tok istorije muzike i uticala na rad mnogih savremenih kompozitora.
Rođen 1883. godine u Beču, već sa dvadeset tri godine stekao je titulu doktora muzikologije, a na polju kompozicije najveći uticaj na njega izvršio je tvorac dodekafonske tehnike Arnold Šenberg. Kao i Alban Berg, sa kojim je zajedno studirao kod Šenberga, Vebern je dostignuća svog mentora transformisao i prilagodio sopstvenom stilu. Uspješno se bavio dirigovanjem, ali muzika ovog komozitora tokom njegovog života, nije nailazila na priznanja i mnogi su je smatrali neslušljivom. Posle Vebernove smrti, 1945. godine i po završetku Drugog svjetskog rata, njegov uticaj se raširio među muzičkim stvaraocima novog svijeta. Izrazita redukcija svih muzičkih parametara, fokusiranje na jedan ton ili jednu melodijsku frazu i pročišćenost fakture, inspirisali su mnoge kompozitore koji su ove metode prilagodili sopstvenim poetikama.