Na današnji dan 5. februara 1814. godine u Beču je objavljena “Mala prostonarodna slavenoserbska pesmarica” Vuka Karadžića, koja je označila početak upoznavanja Evrope sa srpskom narodnom poezijom.
Nakon propasti ustanka 1813. Vuk Karadžić je sa porodicom prešao u Zemun, a odatle odlazi u Beč. Tu se upoznao sa Bečlijkom Anom Marijom Kraus, kojom se oženio.
U Beču je takođe upoznao cenzora Jerneja Kopitara, a povod je bio jedan Vukov spis o propasti ustanka. Uz Kopitarevu pomoć i savjete, Vuk je počeo sa sakupljanjem narodnih pesama i sa radom na gramatici narodnog govora.
Godine 1814. je u Beču objavio zbirku narodnih pjesama koju je nazvao „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica“. Iste godine je Vuk objavio „Pismenicu serbskoga jezika po govoru prostoga naroda napisanu“, prvu gramatiku srpskog jezika na narodnom govoru.
Ovo djelo je nastalo nakon samo četiri mjeseca poznanstva sa Kopitarom, i ono je prvo djelo koje se pojavilo u štampi, a da je pisano ,,prostim narodnim jezikom“, gdje se Vuk zapravo koristio reformisanom ćirilicom Save Mrkalja.