28. mart 1868 – Rođen je ruski pisac Aleksej Maksimovič Pješkov, poznat kao Maksim Gorki, utemeljivač socijalističkog realizma.
Najčešća tema njegovog stvaralaštva su ljudi sa takozvanog dna, pobunjenici svih vrsta, izgubljeni i prezreni. Posle 1917. polemisao je s vođom Oktobarske revolucije Lenjinom i drugim čelnicima boljševičkog vrha, kritikujući postupke sovjetskih vlasti. Istovremeno je učestvovao u obnovi zemlje i smatra se najznačajnijim kulturnim poslenikom u postoktobarskoj epohi. Umro je 1936. u vreme najveće Staljinove strahovlade, pod okolnostima koje nisu potpuno rasvetljene. Dela: priče, pripovetke i romani
“Makar Čudra”, “Starica Izergilj”, “Maljva”, “Konovalov”, “Pesma o Sokolu”, “Foma Gordejev”, “Mati”, “Pesma o vesniku oluje”,”Leto”, “Trojica”, “Ispovest”, “Gradić Okurov”, “Čelkaš”, “Život Mateja Kožemjakina”, “Supruzi Orlovi”, “Artomonovi”, “Život Klima Samgina”, “autobiografska” trilogija “Detinjstvo”, “Među ljudima” i “Moji univerziteti”, drame “Malograđani”, “Na dnu”, “Na letovanju”, “Deca Sunca”, “Varvari”, “Neprijatelji”, “Vasa Železnova” (dve verzije), “Jegor Buličov i ostali”, uspomene “Lav Tolstoj”.