Na današnji dan 13. marta 1975. godine umro je Ivo Andrić, jedan od najvećih jugoslovenskih pisaca 20. vijeka, čije je djelo donelo ugled i međunarodno priznanje jugoslovenskoj književnosti.
Andrićeva proza sačuvala je apsolutnu, kristalnu jasnost izraza. On ne traži stilski efekat u neobičnoj metafori ili u naglašenom izrazu, već se izražava mirnim i prirodnim kazivanjem. Skladna i jednostavna rečenica, uvjerljivost i sugestivna estetska i misaona funkcionalnost pripovjedačkih slika čine da Andrićevo djelo predstavlja najsuptilniju umjetničku vrijednost južnoslavenske književnosti.
Prvi je i do sada jedini jugoslovenski književnik dobitnik Nobelove nagrade za književnost (1961) (“Ex ponto”, “Znakovi”, “Na Drini ćuprija”, “Travnička hronika”, “Gospođica”, “Prokleta avlija”).
Andrić je u književnost ušao pjesmama u prozi “U sumrak” i “Blaga i dobra mesečina” objavljenim 1911. godine.