27. maja 1868. godine, rođen je srpski pisac Aleksa Šantić, autor antologijskih pjesama “Ostajte ovđe”, “Emina”, “Veče na školju”. Pripadao je mostarskom krugu oko književnog lista “Zora”, koji je pokrenuo s Jovanom Dučićem i Svetozarom Chorovićem.
U Mostaru je osnovao srpsko pjevačko društvo “Gusle”. U vrijeme “aneksione krize”, izazvane 1908. austrougarskom okupacijom Bosne i Hercegovine pobjegao je u Italiju, a posle toga bio je poslanik u Bosanskom saboru.
U Prvom svjetskom ratu austrougarske vlasti su ga hapsile kao istaknutog srpskog nacionalistu. Bio je u početku pod uticajem srpskih pjesnika Branka Radičevića, Jovana Jovanovića Zmaja i Vojislava Ilića, ali je potom izgradio vlastiti pjesnički izraz karakterističan po elegičnim motivima i rodoljubivim temama. Pisao je i dramske tekstove i prevodio s njemačkog i češkog. Djela: drame “Hasanaginica”, “U magli”, “Anđelija”, prevod “Lirskog intermeca” Hajnriha Hajnea.