Ruski književnik Aleksandar Sergejevič Puškin rođen je 6. juna 1799. godine.
Mnogi ga smatraju za najboljeg ruskog pjesnika i oca moderne ruske književnosti. Puškin je među prvima u Rusiji počeo da piše narodnim jezikom i distancirao se od romantičarske književnosti popularne u zapadnoj Evropi. Napravio je stil koji je miješao satiru, romantiku i dramu.
Puškin je rođen u neimućnoj, obrazovanoj, aristokratskoj porodici. U ranom detinjstvu o Puškinu su se starale dadilje i učitelji francuskog jezika. Znanje jezika je razvijao među članovima nižih slojeva. 1811. godine je primljen u elitnu gimnaziju u Carskom selu, koju je pohađao do 1817. godine.
Puškin je objavio prvu pjesmu sa 14 godina, kao učenik u carskoj gimnaziji, u časopisu Evropski glasnik. Tokom školovanja je počeo da piše i svoje prvo veliko djelo, “Ruslan i Ljudmila”, izdato 1820. godine. Djelo je bazirano na bajkama koje je čuo od svoje babe.
Od 1817. do 1820. godine njegova politička aktivnost je uticala na njegova djela. Između ostalog, napisao je djelo “Oda slobodi”. Zbog ovih djela je prognan. Tokom prvog izganstva (1820 — 1823) napisao je djela “Kavkaski zatvorenik”, “Braća razbojnici” i započeo je “Česmu Bahčisaraja”. Takođe je započeo rad na jednom od svojih najpoznatihijih djela: “Evgenije Onjegin” koje je izdao 1833. godine.
Umro je 29. februara 1837. godine, od posljedica ranjavanja u dvoboju.