Ruski književni kritičar i filozof Visarion Grigorjevič Bjelinski, osnivač ruske realističke estetike preminuo je sedmog juna 1848. godine.
Formulisao je teorijsku osnovu novog pravca u ruskoj književnosti, nazvanog “naturalna škola”. Nastojeći da kritici stvori filozofsku osnovu, proučavao je njemačku filozofiju.
Književnost je posmatrao kao društvenu pojavu i razliku između nje i nauke vidio je u tome što pjesnik “misli u slikama” i, za razliku od naučnika, “ne dokazuje istinu, već je pokazuje”. Žestoko se borio protiv vulgarnosociološkog pristupa i formulisao je sociološki akcentovane estetičke kriterijume na kojima su izgradili učenje Nikolaj Dobroljubov i Nikolaj Černiševski.
Napisao je sjajne prikaze djela Aleksandra Puškina, Mihaila Ljermontova i Nikolaja Gogolja, a njegovo “Pismo Gogolju” je obrazac preciznosti i oštrine kritičke misli. Njegova djela su: “O ruskoj povijesti i o povijestima Gogolja”, “Književne maštarije”,
“Junak naših dana”, “Pjesme M. Ljermontova”, “Dioba poezije na rodove i vidove”, “Riječ o kritici”, “Putovanja Čičikova ili `Mrtve duše`”, “I. A. Krilov”, “Djela Aleksandra Puškina”.