Aleksandar Deroko, srpski arhitekta, istoričar umjetnosti i pisac, rođen je na današnji dan, 16. septembra 1894. godine, član Srpske akademije nauka i umjetnosti, jedan od prvih istoriografa srpske srednjovjekovne i narodne arhitekture, profesor Arhitektonskog i Filozofskog fakulteta u Beogradu.
Studirao je arhitekturu u Rimu, Pragu, Brnu i Beogradu, gdje je diplomirao 1926, poslije čega je u Parizu kod profesora Gabrijela Mijea specijalizovao srpsku srednjovjekovnu arhitekturu. Autor je niza projekata, uključujući zgradu Bogoslovskog fakulteta i Svetosavskog hrama u Beogradu i crkve u Novom Sarajevu.
Djela: “Narodno neimarstvo 1”, “Narodno neimarstvo 2”, “Srednjovekovni gradovi u Srbiji, Crnoj Gori i Makedoniji”, “Monumentalna i dekorativna arhitektura u srednjovekovnoj Srbiji”, “Rimski spomenici u Đerdapu”, “Arhitektura staroga veka”, “Spomenici arhitekture od 9. do 18. veka u Jugoslaviji”, “Folklorna arhitektura u Jugoslaviji”, “Srednjovekovni gradovi na Dunavu”, “Sveta Gora”, “Sa starim neimarima”, “Stara seoska kuća”, “Stara varoška kuća”, knjiga sjećanja “I ondak je letijo jeroplan nad Beogradom”.