Branko Miljković, srpski pjesnik, rođen je na današnji dan, 29. januara 1934. godine. On se prvom zbirkom “Uzalud je budim” (1957) uvrstio među značajne srpske liričare druge polovine 20. vijeka (“Poreklo nade”, “Vatra i ništa”, “Smrću protiv smrti” – napisao zajedno s Blažom Šćepanovićem).
Za života je objavio pet knjiga pjesama: Uzalud je budim (Mlado pokolenje, Beograd, 1957), Smrću protiv smrti (zbirka patriotskih pesama u koautorstvu sa Blažom Šćepanovićem, Mlado pokolenje, Beograd, 1959), Poreklo nade (Lykos, Zagreb, 1960), Vatra i ništa (Prosveta, Beograd, 1960). Za zbirku pjesama Vatra i ništa dobio je 1960. god. prestižnu Oktobarsku nagradu grada Beograda za književnost. U izdanju „Zadužbine Ras“ izašla je njegova poslednja knjiga Krv koja svetli (1961), bibliofilsko izdanje odabranih pesama patriotske poezije iz knjige.
Tragično je preminuo u Zagrebu u noći između 11. i 12. februara 1961. godine.