Običaji vezani za ovaj najveći hrišćanski praznik su različiti od kraja u kom se obilježava ali svima je zajednička radost i blagost atmosfere u kojoj se proslavlja.
Domaćica rano budi ukućane da se umiju vodom. Rano se odlazi u crkvu, na jutrenje i Vaskršnju Liturgiju, sa sobom se nose jaja, jedan dio podijeli po crkvi, a drugi poslije bogosluženja komšijama, prijateljima, rođacima i pred crkvom.
U kraju gdje nema crkve ljudi se u selima okupljaju oko “zapisa”. Tu je dolazio sveštenik, tu su se dijelila jaja, sjekao kolač, prvi put mrsilo, a muškarci se dogovarali o litiji koja se nosi sjutradan oko sela.
Uobičajen pozdrav je “Hristos voskrese – Vaistinu voskrese”, i on se upotrebljava u toku cijele naredne sedmice. Kad se završi služba u crkvi, ljudi, žene, djeca, svečano obučeni, zasjeli bi oko nje ili na obižnjim livadama, ako je lijepo vrijeme. Tu se pored jaja jelo sve od bijelog mrsa i pečenog mesa. Pila se rakija i vino, igralo, pjevalo i veselilo.
Djeca se izuzetno raduju Vaskrsu i crvenim jajima, kojima se tucaju. Čije se jaje razbije, taj gubi i predaje onome koji ima jače. Prvo ofarbano jaje čuva se u kući godinu dana i naziva “čuvarkuća”.
Ljudi iz Srema mijese poseban vaskršnji kolač, koji zovu “buzdovan”, a u Šumadiji se zove “vitica”. Viticu domaćin lomi uz ručak i dijeli svima govoreći: “Sve nam krslo i vaskrslo”.