Posljednji dan u sedmici tradiocionalno je nedelja, dan kada se odmaramo, družimo sa voljenima, šetamo i kada je porodica na okupu. Kod nas nedjelja je uvijek sedmi dan, dan između subote i ponedjeljka.
Po Gregorijanskom kalendaru nijedno stoljeće ne može započeti nedjeljom, a u Židovskom kalendaru ni jedna godina ne može započeti nedjeljom, a svaki mjesec koji započne sa nedjeljom imaće petak trinaesti koji se u našoj kulturi smatra baksuznim danom.
U mnogim zemljama, uključujući Sjedinjene Države, smatra se prvim danom sedmice po ugledu na Židove, Egipćane i Sveto Rimsko Carstvo.
Nedelja se u zemljama sa hrišćanskom tradicijom obilježava kao praznik kada se ide u crkvu i ništa od značajnih poslova se ne radi. Dan je namijenjen porodici, odmoru i razonodi.
Samo ime ovog dana ipak nema nikave veze sa hrišćanstvom već sa jednom jos starijom religijom. Drevni Grci znali su da je Sunce izvor života na planeti pa su mu dali primarni značaj u svom razmišljanju. Kada su Rimljani kasnije usvojili sedmodnevnu sedmicu, naglasili su njihovo poštovanje prema Suncu imenovanjem prvog dana u nedelji za to “umire solis“, “dan sunca“.
Riječ nedelja u današnjem obliku izvedena je iz njemačke riječi “Sonntag“( i vjerovatno su ga preuzeli od skandinavaca). Oni su takođe bili poštovaoci Sunca.
Postoji nekoliko praznika koji se tradicionalno obilježavaju u nedjelju. Dan majke (druga nedjelja u maju) i dan očeva(treća nedjelja u junu) počeli su se slaviti prilično nedavno, 1914. i 1924. godine.