Pravoslavni hrišćani u Crnoj Gori a i širom svijeta sjutra proslavljaju Badnji dan i veče, koje je ujedno i poslednji i najstrožiji dan božićnog posta.
Riječ je o prazniku koji slave sve pravoslavne crkve i vjernici koji poštuju Julijanski kalendar – Ruska pravoslavna crkva, Jerusalimska patrijaršija, Sveta Gora, starokalendarci u Grčkoj i egipatski Kopti.
Badnji dan je pun rituala i simbolike, a svi su oni povezani sa porodičnim kultom i kultom ognjišta.
Postoje razni običaji ali se malo koji održao do danas. U nekim zabačenijim djelovima gdje se još poštuje tradicija, domaćini uvijek ranom zorom i sa puškama idu u sječu badnjaka, koje potom do same večeri drže uz kuću, prije unošenja i stavljanja na ognjište.
Običaj sječenja badnjaka se vezuje za vitlejemske pastire koji su, na znak Zvijezde da se rodio Hristos Spasitelj, nasjekli grane badnjaka i ponijeli ga u pećinu da nalože vatru i ogriju Hrista i njegovu majku.
Danas su običaji prilagođeni vremenu u kom živimo, pa se badnjak najčešće kupuje na pijaci veče prije ili u samo jutro Božića, unosi u kuću i stavlja pored ili blizu slavske ikone.
Mnogi običaji vezani za Badnji dan sasvim su paganski, ali crkva im je kasnije dala hrišćansko obilježje.
Za badnjak se siječe grana hrasta, koji je kod Slovena oduvijek bio sveto drvo i vezuje se za slovensko božanstvo Svetovida.
Loženje badnjaka je u vezi sa ognjem i ognjištem. To je središnji element simbolike rađanja novog sunca, jer je i Badnji dan odmah poslije kratkodnevnice.
Badnjak sijeku isključivo muškarci, dok su domaćice zadužene da pripreme večeru.
Valja napomenuti da se vjeruje da oni koji su se posvađali tokom godine, na Badnji dan treba da se pomire.
loading…