Milorad T. Joksimović rođen je 15. septembra 1904. godine u Haremima kod Berana, u tadašnjoj knjaževini Crnoj Gori. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beranama, Vojnu akademiju u Beogradu, sa 51. klasom, 1. oktobra 1925. godine, kada je unaprijeđen u čin pješadijskog poručnika i raspoređen za vodnika 4. čete, 34. pješadijskog puka u Subotici. Potom je bio premješten za komandira 3. čete istog puka. Po završetku kursa za motorizaciju, unaprijeđen je u čin majora i imenovan je za komandira 3. motorizovanog diviziona. Drugi svjetski rat ga je zatekao na položaju komandira diviziona u sastavu Treće konjičke divizije. Odlikovan je bio Zlatnom medaljom za revnosnu službu, Zlatnom medaljom za vojničke vrline, Jugoslovenskom krunom 4. i 5. reda.
Major Milorad Joksimović je bio izdanak stare ugledne porodice iz Berana. NJegov otac Toma Joksimović bio je jedan od nacionalnih prvaka plemena Vasojevića.
Po kapitulaciji jugoslovenske vojske 17. aprila 1941. godine, major Milorad Joksimović je izbjegao zarobljeništvo, i preko planina i dolina stigao u svoj rodni kraj, gdje učestvuje u ustanku protiv italijanskog fašističkog okupatora. tj. italijanskih kaznenih divizija i njihove avangarde Arnauta. Kada je uspostavljena veza sa Dražom Mihailovićem, postavljen je za komandanta Limskog korpusa od četiri brigade. Major Joksimović i kapetan vazduhoplovstva Radenko Tmušić formiraju prve četničke čete u Vasojevićima. Limski četnički korpus (Gorski štab br. 149) izgledao je ovako: komandant major Milorad Joksimović, pomoćnik komandanta Panto Saičić, načelnik štaba kapetan Božidar Ćeranić. Komski četnički korpus (Gorski štab br. 111) u pogledu komandnog kadra, izgledao je ovako: komandant major Andrija Vesković, zamjenik komandanta major Veličko Bojović, komandant Prve andrijevičke brigade kapetan Novak Milikić, a Druge brigade kapetan Dimitrije Vlahović. Major Joksimović na tom položaju ostaje do 14. maja 1943. godine, kada su ga njemačke divizije, u velikoj proljećnoj ofanzivi protiv četnika, zarobile i odvele u internaciju, u NJemačku. Predhodno je prošao kroz zloglasne logore Staro sajmište kod Zemuna i Krams kod Beča.
U logoru Osnabrik, major M.Joksimović nastavlja borbu protiv logorskih komunista srpskog porijekla, jer je jednoglasno bio izabran od strane grupe nacionalnih oficira, koji su se dobrovoljno prijavili, za komandira tajnog “bataljona smrti”, jačine 300 mladih odvažnih oficira. Potom je došlo do fizičkog obračuna između nacionalista (četnika) i komunista (partizana) u samom logoru, u kojem su komunisti bili poraženi. Ovo se smatra za jedinstven slučaj obračuna dvije protivničke strane u bilo kojem nacističkom konc-logoru.
Po završetku Drugog svjetskog rata, major Milorad Joksimović se nije vratio u Jugoslaviju, da robuje novom okupatoru – komunizmu, već je 1948. godine emigrirao iz Austrije u Englesku, a aprila 1952. prešao je u Kanadu, nastanivši se u Torontu, gdje je 1994. godine i preminuo. U emigraciji je aktivno učestvovao u javnom životu Srba Kanade i SAD. Bio je jedan od uglednih vođa četničke emigracije i član svih srpskih nacionalnih organizacija. Bavio se publicistikom, napisavši više stotina raznih članaka i reportaža, za razne srpske emigrantske novine i časopise. Izdao je i knjigu svojih ratnih uspomena pod naslovom “Iz minulih dana”, koja je postala svojevrstan bestseler među Srbima u Kanadi, SAD i Australiji, jer je razotkrio pravu istinu o JVuO i Četničkom pokretu, pod komandom đenerala Dragoljuba – Draže Mihailovića.
Izvor: Glas Holmije Piše: MILUTIN OSMAJLIĆ