Profesor Radovan Lalić, rođen je 1908. godine i živio je do 1973. godine. Bio je dugogodišnji šef Katedre za istočne i zapadne slovenske jezike i književnosti Univerziteta u Beogradu, ostvarivao je u svom naučnom radu rijetko uspješnu sintezu književnoistorijskog i lingvističko-filološkog pristupa.
Bio je član Pravopisne komisije (Novosadski dogovor), a njegova bibliografija broji na stotine radova koji se i danas citiraju.
Za vrijeme studija na Univerzitetu u Beogradu slušao je predavanja kod profesora: Radovana Košutića, Bogdana Popovića, Pavla Popovića, Aleksandra Belića, i drugih.
Nakon okončanih studija, 1930. godine, Radovan Lalić provodi, kao stipendista, na usavršavanju u Pragu. Tu je odlično naučio češki jezik i češku književnost kod profesora Miloslava Hiseka i Jana Jakubeca. Brzo posvećuje veliku pažnju proučavanju ruske književnosti, kod profesora Evgenija Ljackog.
Od početka Drugog svjetskog rata, Radovan Lalić je u partizanima. Bio je na različitim dužnostima, u Prizrenu i u rodnoj Andrijevici. Postaje član Izvršng odbora ZAVNO Crne Gore i Boke, radio je i u Propagandnom odjeljenju Vrhovnog štaba NOV i POJ. Po okončanju rata, Radovan Lalić postaje urednik lista „Borba“.
Tokom 1946. godine, Radovan Lalić je izabran za vanrednog profesora Filozofskog fakulteta i postavljen je na funkciju propektora Beogradskog univerziteta. Iako je 1933. godine objavio svoj prvi rad „Glavni momenti u razvoju češke književnosti“ i do izbora za profesora štampao tridesetak radova, tek, razumljivo, od tada počinje blistava naučna karijera profesora Radovana Lalića.
U značajnije istraživačke radove profesora Lalića spada studija o Njegošu, dva dijela, prvi čine bilješke i objašnjenja uz pjesme, prozu i prevode, dok drugi dio čini književno-teorijska i idejno estetska studija Njegoševih pjesama. Bio je na čelu Redakcionog odbora za izdavanje Njegoševih Cjelokoupnih djela. Lalić je kritički priredio Njegoševe prevode i prozne tekstove, te uz njih dao bilješke i objašnjenja.
Naučna interesovanja Radovana Lalića bila su, prije svega, vezana za istoriju istočnoslovenskih književnosti, posebno za istoriju ruske knjževnosti. Od radova izdvajamo: Književne i kulturne veze između Rusije i naroda današnje Jugoslavije, Sovjetsko-jugoslovenske književne i kulturne veze, Problem crkvenoslovenskog jezika kao književnog jezika kod Srba pre Vuka, Njegoš i slovenstvo, Ruski jezik i velikoruski šovinizam, Aleksandar Puškin o književnosti, Revolucija i književnost, O književnim pogledima M. Gorkog, i drugi.
Beranska gradska biblioteka nosi ime po ovom velikom profesoru!