Vlajko Ćulafić rođen je u Gornjim Lugama 18. januara 1957. godine. Bio je intelektualac, književnik, novinar i književni kritičar.
Završio je Beransku gimnaziju i diplomirao na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, odsjek Opšta književnost i teorija književnosti. Bavio se novinarskim, književnim, uredničkim, priređivačkim i naučnim radom. Bio je glavni i odgovorni urednik “Sveviđa“, časopisa Eparhije budimljansko-nikšićke, kao i urednik poezije u časopisu “Vremekazi“ – Andrijevica. Godine 2010. izabran je za predsjednika Crkvene opštine Berane. Sarađivao je u mnogim uglednim srpskim obraznicima za vjeru, kulturu, istoriju i jezik: “Svetigora“, “Slovo“, “Novine Srpske“, “Jež“, “Tokovi“, “Sloboda“, “Nova Zora“, “Stremljenja”, “Stvaranje” i mnogim drugim, a bio je i redovni učesnik kulturne manifestacije “Dani Njegoševi“, koja se tradicionalno održava u Nikšiću. Osnivač je Informativnog centra Berane, u sklopu kojeg je bio i JP “Radio Berane“ čiji je bio dugogodišnji direktor. Pjesme su mu prevođene na nekoliko stranih jezika. Učestvovao je na više naučnih skupova, pretežno u oblasti istoriografije. Bio je član Udruženja književnika i Udruženja novinara Crne Gore.
Umro je u Beranama, petog maja 2016. godine. Smrt je nastupila u vrijeme dok je bio zaposlen u Centru za kulturu Berane, u okviru kojeg je obavljao dužnost upravnika “Zavičajne kuće Vojvode Gavra Vukovića”. Sahranjen je u Beranama šestog maja 2016. godine. Opijelo nad odrom Vlajka Ćulafića služio je NJ. Pr. Ep. budimljansko-nikšićki g. Joanikije (Mićović), sa brojnim sveštenstvom.
Autor je preko 200 naučnih i književnih radova, recenzija, prikaza i književno teorijskih članaka, a bavio se i pisanjem dramskih tekstova i priređivanjem djela drugih uglednih naših mislilaca, različitih intelektualno-koncepcijskih opredjeljenja.
Djela:
Prokletije (zbirka pjesama) (Obodsko slovo, Podgorica 1995);
O, Jove, reci (poema) (2000)
Zečji trn (aforizmi) (Komovi, Andrijevica 2000);
Uzglavnica (zbirka pjesama) (Publikum, Podgorica 2002);
Pilotina (aforizmi) (Publikum, Podgorica 2002);
Doba bez jevanđelja (poema) (Komovi, Andrijevica 2004);
Doba bez jevanđelja (odabrane pjesme), (Partenon, Beograd 2005);
Utva zlatokrila (sonetni vijenac) (Partenon, Beograd 2007);
Nebeska tapija (poema) (Partenon, Beograd 2008);
Žertvino umiljenije (zbirka pjesama) (UKCG, Podgorica 2010);
Karadagija (satirična proza) (UKCG, Podgorica 2010);
Vi činite ono što znate, no ne znate što činite, koautorski (Književna zadruga Srpskog nacionalnog vijeća, Podgorica 2011);
Nebeska tapija, drugo izdanje, (poema) (Štampar Makarije, Beograd 2014);
Kad svijetom promijenim, Književna zadruga Srpskog nacionalnog vijeća, Podgorica 2015);
Djela u pet knjiga, (knjiga prva Žertvino umiljenije, knjiga druga Nebeska tapija, knjiga treća Kad svijetom promijenim, knjiga četvrta Karadagija, knjiga peta Iznuđene riječi), izabrana djela Vlajka Ćulafića (izabrao i priredio Damjan Ćulafić), Porodica Vlajka Ćulafića – Vučić i Vera Popović, Berane 2019);
Jesam li živ, Bože, (zbirka pjesama) (Matica srpska, Podgorica 2020);
Priredio je izabrane pjesme Ratka Deletića “Stud i krik“ 2009. godine, a osim toga je i autor “Spomenice Stefana Nemanje”, koju je 2014. godine priredio o 900. godišnjici rođenja Svetog Simeona Mirotočivog, kao i koautor (sa sinom Damjanom) “Spomenice Manastira Đurđevi Stupovi”, 2013. godine, koja je priređena o 800. godišnjici nemanjićke svetinje – Đurđevi Stupovi kod Berana. Obje knjige objavljene su sa blagoslovom NJ.Pr. Episkopa budimljansko-nikšićkog g. Joanikija (Mićovića). Glavni je organizator Svetosavskih akademija i akademija Svetom Simeonu Mirotočivom u Beranama, i tradicionalne pjesničke manifestacije “Vidovdansko pjesničko bdenije“, koje se održava u manastiru Đurđevi Stupovi, prestonom hramu Eparhije Budimljansko-nikšićke.
Nagrade:
Nagrada Vuko Bezarević, za najbolju satiričnu priču 2007. godine u Crnoj Gori.
Nagrada Boško Pušonjić, za najbolju reportažu u 2007. godini, koju dodjeljuje Udruženje novinara Crne Gore.
Gramata SPC, za doprinos gradnji crkve “Sv. oca Nikolaja” u Lušcu, kod Berana, čiji su ktitori gospoda Vučić i Vera Popović.
Nagrada Radovan Zogović, za cjelokupno životno stvaralačko poetsko djelo, koju dodjeljuje izdavačka kuća “Komovi”
Orden Svetog Georgija I stepena, sa zlatnom medaljom, za doprinos svetoj i bogomčuvanoj Eparhiji budimljansko-nikšićkoj SPC. Orden dodjeljuje Episkop budimljansko-nikšićki g. Joanikije i predstavlja najviše priznanje ove drevne eparhije SPC
21. jul, najviše priznanje koje dodjeljuje Opština Berane, za značajan i trajan doprinos gradu.
Vidovdanska povelja, za najbolju knjigu objavljenu u 2015. godini (zbirka pjesama “Kad svijetom promijenim”), koju dodjeljuje Udruženje književnika Crne Gore u okviru kulturne tribine “Riječ”.
Plaketa Matice srpske – Društva članova u Crnoj Gori, za očuvanje ćiriličnog pisma, koja je, posthumno, dodijeljena u okviru kulturne manifestacije “Moja ćirilica”, 2019. godine.
Izvor: Vikipedija