Duško Korać, poznati sportski novinar RTS-a, rođen je 4. jula 1955 u Ivangradu gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. U Beograd je došao 1973. gdje je godinu dana studirao ekonomski fakultet.
Godine 1978. je preko konkursa, zajedno sa Brankom Surutkom, primljen na Radio-televiziju Srbije. Godine 1985. odbija ponudu Mihajla Erića da se bavi ekonomsko-političkim novinarstvom na RTS-u, jer je htio da se posveti sportu. Odbija i ponudu 1987. da bude glavni i odgovorni urednik sportske redakcije uz obrazloženje da urednici treba da budu iz Srbije.
Spada u kontroverzne komentatore koji ima brojne poštovaoce koji ne propuštaju njegove prenose ali i žestoke neprijatelje koji osporavaju njegovu profesionalnost. U svojoj dugogodišnjoj karijeri prenosio je atletiku, zimske sportove, vaterpolo, odbojku, fudbal, formulu, boks i plivanje. Popularan je postao ne samo po svom velikom znanju o sportistima već i po tome da u toku prenosa jednog sporta govori o nekom drugom sportu. Poslednjih godina je prenosio zimske sportove, atletiku i plivanje. Bio je oštri protivnik dominacije SAD u atletici i uzimanju dopinga, kao i glorifikovanju ruskih atletičara.
Igrao je u fudbalskom klubu „Novinar“ na pozicijama lijevo krilo i centarfor. Od 1990. godine prestaje da prenosi fudbalske utakmice zbog inicidenta na stadionu „Maksimir“ kada je Zvonimir Boban udario policajca. Pošto je Koraćev otac bio policajac, on je to doživio lično.
Direktor javnog servisa Aleksandar Tijanić je suspendovao Koraća na mjesec dana zbog narušavanja profesionalnih principa tokom evropskog prvenstva u atletici na otvorenom 2006. godine.On je tokom prenosa atletike govorio o televiziji B92 i njihovom forumu. Uzrok njegove revoltiranosti je bio zahtjev te televizijske stanice da se on smijeni zbog kvalifikacija pojedinih takmičara.
Poslednju vaterpolo utakmicu između Crne Gore i Hrvatske je prenosio 2008. na olimpijskim igrama. Kao razlog svog povlačenja je naveo Snežanu Lakićević Stojačić koja je obavljala dužnost državne sekretarke u Ministarstvu rada i šefa Olimpijske misije Srbije na olimpijskim igrama u Pekingu.
Pojedini sportisti bili su otvoreno protiv njega, čak je Ivan Miljković želio da mu se zabrani da prenosi odbojku. Razlog peticije koju je Miljković prikupljao za njegovu smjenu je bio prenos utakmice u kojoj je Korać govorio o njegovoj uobraženosti i lošoj statistici sa prethodnog meča. Miloš Nikić je pored Miljkovića bio jedini potpisnik te peticije.
Umro je u Beogradu 4. januar 2016. godine.
Izvor: Vikipedija
