Pedagoško odjeljenje pri Državnoj gimnaziji u Beranama otvoreno je 13. oktobra 1919. godine. Kraljevim ukazom od 16. avgusta 1925. godine preraslo je u Učiteljsku školu koja je postojala do 6. jula 1929. godine. Formiranje odjeljenja, a potom Učiteljske škole, imalo je ogroman uticaj na opismenjavanje mladih. Za deset godina postojanja, iz te institucije je poniklo 499 učitelja/ica, piše “eSpona”.
Nošene željom za pismenošću, školovanje je, nekom tajanstvenom snagom, odvajkada privlačilo mlade naraštaje ovih krajeva. Posebno interesovanje postojalo je prema učiteljskom pozivu kao zanimanju koje je zamijenilo, dotadašnji tradicionalni, vojnički poziv. Kolika je ljubav postojala prema školovanju govore brojni pisani tragovi o prisustvu vasojevićkih đaka sa kraja XIX i početka XX vijeka, sačuvani gotovo u svim arhivima većih školskih centara: Aleksincu, Beogradu, Zagrebu, Pakracu, Somboru, Kragujevcu, Nišu, Skoplju, kao i Bogoslovsko-učiteljskim školama u: Sremskim Karlovcima, Prizrenu, Reljevu kod Sarajeva, Cetinju, a u pojedinačnim slučajevima i u drugim evropskim zemljama: Rusiji, Turskoj, Njemačkoj, Švajcarskoj, Francuskoj.
Školovanju učiteljskog kadra naročito je doprinijelo otvaranje Pedagoškog odjeljenja pri Državnoj gimnaziji u Beranama 13. oktobra 1919. godine, koje je preraslo u Učiteljsku školu, formiranu Kraljevim ukazom od 16. avgusta 1925. godine. Ova ustanova postojala je sve do njene lividacije 6. jula 1929. godine, a poslednja aktivnost sa učenicima završena je septembarskim ispitima iste godine. Tokom nepunih deset godina postojanja iz ove institucije poniklo je 499 učitelja/ica, od ogromnog prosvjetnog značaja za potrebe ovog kadra na prostorima Zetske oblasti i Južne Srbije (Makedonije) gdje su u najvećem broju raspoređivani na službu.
Naravno, iz vremena učiteljevanja u Beranama ostalo je dosta očuvanih fotografija đačkih družina, odjeljenja, izleta, kolektiva profesora, generacije maturanata, profesora, zgrade škole …
Jedan poseban dokument, sačinjen iz pera nekadašnjeg đaka generacije Đeke Kljajića, predstavlja spisak maturanata poslednje generacije beranske Učiteljske škole, iz školske 1928/29. godine, koji uz dvije dopune, prilažemo u cjelini, s obzirom na to da dokumentacija škole ne sadrži imena zadnje generacije u cjelini.
Priložena imena su data azbučnim redom: Anđić Milonja, Adžić Milan, Babić Batrić, Babović Kosto, Babović Miloš, Bajić Vučić, Barjaktarević Milić, Bogavac Veliša, Bogavac Vukota, Bojović Bojo, Bojović Vukajlo, Bulatović Milivoje, Vasović Milisav, Vukadinović Risto, Vukićević Radosav, Vukićević Zorka, Vukićević Poleksija, Vuković Milan, Vulić Aleksandar, Golubović Magdalena-Maga, Grubović Milorad, Guberinić Milenko, Guberinić Milutin, Dević Jovan, Delević Milorad, Dubak Svetozar, Đolević Uroš, Đukić Aleksandar, Đurašković Rade, Đurašković Simo, Zečević Milorad, Zonjić Vaso, Zonjić Marko, Ivanović Vukajlo, Kićović Vukman, Kljajić Đeka, Lončarević Kovan, Ljubić Zorka, Marković Spaso, Medenica Novica, Mijović Golub, Milić Miro, Nedić Krsto, Nikolić Radoje, Novović Vukosav, Osmajlić Jovanka, Osmajlić Stanojka, Pajković Božina, Pantović Aleksandar-Leko, Petrović Branko, Popović Labud, Radević Vaso, Radnić Jagoš, Raičević Milivoje, Ralević Božidar, Ralević Radun, Stijović Boško, Stojković Milorad, Tomović Vlado, Ćosović Milić, Ćulafić Aleksandar, Ćulafić Vukman, Cimbaljević Vučko, Čukić Ajkuna, Čukić Milić, Čukić M. Petar.