Eneida (lat. Aeneis) je latinska epska pjesma koju je napisao rimski pisac Vergilije tokom poslednjih deset godina svoga života, od 29. do 19. godine stare ere, nakon što se Oktavijan Avgust posle bitke kod Akcija (31. god. st. e.) konačno učvrstio kao samovladar rimske države.
Osnovna svrha epa je da proslavi porijeklo i razvitak Rimskog carstva te dostignuća kako Rima tako i samog Avgusta. Temeljna ideja epa jeste legenda o Eneji, trojanskom junaku koji je preživio osvajanje i pustošenje Troje te je, nakon dugih lutanja, osnovao u italskoj pokrajini Laciju trojansko naselje Lavinij, nazvano po njegovoj italskoj supruzi Laviniji. Time je Eneja, preko svoga sina Jula predak roda Julijevaca, osnivač grada Albe Longe, a u krajnjoj liniji i samoga grada Rima.
Ep se sastoji od dvanaest knjiga.
Spev koji je Vergilije stvorio, a koji je prvobitno trebalo da proslavlja rimske početke i prvoga rimskog cara, pred nama stoji kao veoma složeno književno djelo. Okvir toga djela čini homerska epika, koja podrazumjeva prisustvo božanstava i njihovu intervenciju u ljudsko djelovanje, kao i herojske podvige.
Religijska verovanja kojima je ep prožet mnogo su dublja od tradicionalnih mitoloških predstava grčkih i rimskih božanstava.