Djelo predstavlja moralnu vertikalu savremene naše kulture. Kao što se u svim boljim evropskim hotelima u fioci noćnog ormarića nalazi primerak Biblije, tako bi i Konstantinovićeva knjiga trebalo da predstavlja obavezni rekvizit sazrevanja svakog mislećeg bića na ovim prostorima.
Na ovim prostorima predugo žive zakasneli narodi sa zakasnelim pretenzijama na modernost. Palanački duh je, naprosto, bio i ostao najveći kočničar na točku vremena. On je infrastruktura svih naših nazadovanja. Duh palanke koji se, sa svojim ideološkim i političkim produžecima, nadvio nad nama u poslednjoj deceniji XX veka nije bio u stanju da Konstantinovićevu Filosofiju palanke neutrališe ili suzbije, jer je ona njegova lukavstva i njegove mehanizme već odavno uspela da dešifruje. Naravno, otpori i danas postoje. Predrasude patrijarhalno-palanačkog duha su “sirenski zov” upućen savremenim političarima i politikantima u Srbiji,ali i na Balksanu. Sam politički pluralizam gotovo da horski ugađa tim predrasudama kao fatalnoj, ali “oprostivoj” zaslepljenosti sopstvenih “birača”. Knjiga i danas ima prvorazredni kritički odnos prema fenomenu koji može da se nazove povratkom palanke. Ona je, naprosto, bila i ostala nezaobilazno štivo za razumevanje onoga što mi sada jesmo i kuda idemo ili, bolje, kuda ne bi trebalo da idemo.