Ovo je nesumnjivo Dikensov najbolji istorijski roman, koji prati život grupe ljudi upletenih u kataklizmu Francuske revolucije i njenih strahota. Dikens je bazirao istorijske događaje svog romana na Karlajlovom veličanstvenom djelu „Francuska revolucija”, ali takođe se držao i sopstvenih opažanja i proučavanja tokom brojnih posjeta Parizu. Priča o dva grada je najprodavaniji roman u istoriji, sa preko dvjesta miliona prodatih primjeraka širom svijeta.
„Bila su to najbolja vremena, bila su to najgora vremena” se obično navodi kao prva rečenica romana „Priča o dva grada” Čarlsa Dikensa, objavljenog prvi put 1859. godine. Ova prva rečenica zapravo glasi „Bila su to najbolja vremena, bila su to najgora vremena, bilo je to vreme mudrosti, bilo je to vreme ludosti, bila je to epoha vere, bila je to epoha neverice, bilo je to doba Svetlosti, bilo je to doba Tame, bilo je to proleće puno nade, bila je to zima puna očaja, imali smo sve pre nas, imali smo ništa pred nama, svi smo išli direktno u Raj, svi smo išli direktno na drugu stranu.”
Prva rečenica romana „Priča o dva grada” ukazuje na vrijeme protivrečnosti koje se iskazuje kroz kontraste i poređenja između Londona i Pariza tokom Francuske revolucije. Ova fraza ukazuje na veliki sukob između porodice i ljubavi, mržnje i represije, dobrog i zlog, svjetlosti i tame, mudrosti i ludosti. Za potlačene građane u XVIII vijeku u Francuskoj, revolucionarno proglašenje prava čovjeka zaista je bilo „proljeće puno nade”, ali za one koji su pripadali starom režimu i odlazećem političkom sistemu to je bila „zima puna očaja” koja je vodila do smrti i uništenja. Čarls Dikens počinje roman ovom rečenicom naglašavajući viziju da ljudski napredak ne može biti dostignut sa ljudskim očajanjem.